Wu Yonggang και Wu Yigong, Evening rain (巴山夜雨, 1981)

Wu Yonggang και Wu Yigong, Evening rain (巴山夜雨, 1981)

 

  «Νυχτερινή βροχή στα βουνά Μπα Σαν», είναι ο κινέζικος τίτλος.  Στην εποχή του Mao το να γυρίσεις ταινία που να στηλιτεύεις τα κακώς κείμενα ήταν επικίνδυνο. Η χρυσή δεκαετία του 1930 κατά την οποία οι σκηνοθέτες το έκαναν ανήκει πια στο παρελθόν. Όμως με την ανατροπή της συμμορίας της Σαγκάης τα πράγματα άλλαξαν. Οι σκηνοθέτες μπορούσαν να κριτικάρουν άνετα την επί Μάο περίοδο, ιδιαίτερα εκείνη της Πολιτιστικής Επανάστασης που πισωγύρισε την οικονομία της Κίνας και επέφερε τόσα δεινά, ιδιαίτερα σε διανοούμενους και γενικά καλλιεργημένους. Με το θέμα αυτό θα ασχοληθούν πολύ σκηνοθέτες της πέμπτης γενιάς, ιδιαίτερα ο Zhang Yimou. O Wu Yonggang μόλις που πρόλαβε. Σκηνοθέτης της δεύτερης γενιάς που ήκμασε κυρίως κατά τη δεκαετία του 1930, μόλις που πρόλαβε να γυρίσει την «Νυχτερινή βροχή». Την επόμενη χρονιά πέθανε.

  Η συμμορία της Σαγκάης, κατά το χρόνο της πλοκής, βρίσκεται ακόμη στην εξουσία, αλλά στα τελευταία της. Ήδη συζητιέται μήπως, μέχρι να φτάσει το πλοίο στον προορισμό του, υπάρξει πολιτική αλλαγή.

  Ένα ζευγάρι αστυνομικοί μεταφέρουν από το Sichuan στο Wuhan τον ποιητή Qiu Shi που ήδη είχε περάσει 6 χρόνια φυλακή.

  Στο πλοίο θα συναντήσουμε έξι επιβάτες, που κάθε ένας κουβαλάει τη δική του ιστορία. Μια δασκάλα, που είναι ύποπτη για το καθεστώς σαν δασκάλα, όπως και όλοι οι διανοούμενοι. Ένας παλιός τραγουδιστής της όπερας του Πεκίνου, που και αυτοί δεν αντιμετωπίζονταν καλύτερα. Η όπερα του Πεκίνου είναι κατάλοιπο του φεουδαρχικού καθεστώτος, πρέπει να γραφούν καινούριες όπερες. Έχω δει τις 8 όπερες μοντέλα που συνετέθηκαν με την προτροπή της γυναίκας του Μάο, και έγραψα για το «The red detachment of women» (1961) του Xie Jin, από όπου πάρθηκε η πλοκή για την ομώνυμη όπερα. Μια μεσόκοπη γυναίκα που είχε χάσει το γιο της. Πνίγηκε στο ποτάμι. Όταν φτάσουν στο σημείο που πνίγηκε θα ρίξει στο νερό χουρμάδες, που τόσο του άρεσαν. Ένας νεαρός εργάτης, από τους ερυθροφρουρούς που είχαν εισβάλει στην οικία του ποιητή και τα έκαναν λίμπα. Αυτός όμως, ήδη προβληματισμένος, έσωσε τα ποιήματά του, όπως του είπε. Ένα κοριτσάκι που αναζητεί τον πατέρα του, τον οποίο δεν είχε ποτέ της δει, και που έμαθε ότι βρίσκεται στο πλοίο. Ο πατέρας της τελικά είναι ο ποιητής. Θα είναι πολύ συγκινητική η στιγμή της αναγνώρισης. Τέλος μια κοπέλα θα πάει να συναντήσει τον άντρα που θα παντρευτεί. Εγκατέλειψε με δάκρυα στα μάτια τον αγαπημένο της, όμως τι να κάνει, ο πατέρας της χρωστούσε πολλά, χαμηλά τα μεροκάματα, πώς να ξεχρεώσει, ο άνθρωπος αυτός του υποσχέθηκε να πληρώσει τα χρέη του με αντάλλαγμα να παντρευτεί την κόρη του. -Μα αυτά συνέβαιναν στο παλιό καθεστώς.

  Φαίνεται δεν εξαλείφθηκαν πλήρως.

  Απελπισμένη θα πέσει στο ποτάμι να αυτοκτονήσει.

  Ο ποιητής θα πέσει και αυτός στο ποτάμι και θα της σώσει.

  Όχι, δεν πρέπει να υποταχτεί.

  Δεν υπάρχουν κακοί στην ταινία. Καταλαβαίνουμε ότι ο αστυνομικός δεν είναι ήδη ο φανατικός του καθεστώτος. Όσο για την αστυνομικίνα, αρχίζει να προβληματίζεται. Στο τέλος θα έχει μεταστραφεί εντελώς. Λέει στον ποιητή να κατέβει στην άλλη στάση του πλοίου, είναι ελεύθερος.

  Προτείνει τα χέρια της στον συνάδελφό της να τη συλλάβει, δεν εκτέλεσε το καθήκον της.

  Αυτός πετάει τις χειροπέδες στη θάλασσα.

  Νομίζω είχε ακούσει για τις εξελίξεις.