Yue Feng, The lotus lamp (1965)

 Yue Feng , The lotus lamp (1965)

 

  Το έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση: σπάνια βλέπω ταινίες ξεκρέμαστα, συνήθως τις βλέπω ομαδοποιημένες. Εδώ είναι μια μικρή ομαδοποίηση, μόλις τέσσερις ταινίες.

  Σε συζήτηση που είχα με μια ΑΙ, μου είπε ότι εκτός από την Ruan Lingyu και την Ai Xia, υπήρξαν, μεταγενέστερα, και δυο άλλες ηθοποιοί που αυτοκτόνησαν. Η μια είναι η Linda Lindai. 林黛, Lin Dai, εύκολο να φτιάξει από το πραγματικό της όνομα το δυτικό Linda. Όλοι οι καντονέζοι του Χονγκ Κονγκ το κάνανε αυτό, βάζανε μπροστά από το κινέζικο ένα δυτικό. Και ο Feng Yueh δεν υπήρξε εξαίρεση, μπροστά έβαλε το όνομα Griffin. Το ίδιο και η άλλη αυτόχειρας, η Kitty Ting Hao 丁皓, που και αυτή δούλεψε στο Χονγκ Κονγκ και που θα δούμε μια ταινία της.

  Αλλά φαίνεται όχι μόνο οι καντονέζοι. Και η δασκάλα μου στον Σύνδεσμο Φιλίας Ελλάδας Κίνας είχε και το δυτικό όνομα Helen. Το κινέζικο το ξέχασα.

  1934-1964, αυτοκτόνησε στα τριάντα της. Επικολλώ το σχετικό απόσπασμα από τη βικιπαίδεια.

  She committed suicide at home in Hong Kong in July 1964,^[2] using an overdose of sleeping pills and inhalation of methane gas, due to family matters referred to by the media as "trivial". Her death shocked the Chinese community. She left behind two unfinished films, The Lotus Lamp and Blue And Black (I and II).

  Θα δούμε και αυτές τις δυο ταινίες της.

  Τελικά η ταινία που είδαμε είναι ημιτελής, αν και ο σκηνοθέτης της έδωσε ένα τέλος. Κανείς δεν θα φανταζόταν ότι στο σενάριο υπήρχε και συνέχεια.

  Αλλά να μιλήσουμε για την πλοκή.

  Τα σύνορα της αγάπης είναι το μοτίβο. Αυτή, θεά. Αυτός, κοινός θνητός, φοιτητής, που απέτυχε στις παγκινεζικές (κατά το πανελλαδικές) εξετάσεις.

  Απαγορευμένος έρωτας, ο αδελφός της είναι άτεγκτος πάνω σ’ αυτό.

  Καρπός του έρωτά τους ένα μωρό.

  Που θα πρέπει να το κρύψουν.

  Και πάλι οι συμπτώσεις:

  Στη ταινία του Ali Asgari «Till tomorrow» που είδαμε πριν τρεις μέρες βλέπουμε πάλι την προσπάθεια να κρύψουν το μωρό.

  Πιέζει τον νεαρό να φύγει, πρέπει να σωθεί για να σώσει και το μωρό. Αυτήν, θα την τιμωρήσει ο αδελφός της θάβοντάς την μέσα στα σπλάχνα ενός βουνού.

  Ο γιος (είναι αγόρι) θα μεγαλώσει, και θέλει να μάθει για τη μητέρα του.

  Και φυσικά, με τη βοήθεια ενός μάγου, θα την ελευθερώσει, το happy end είναι δεδομένο.

  Τώρα, πώς μου ήλθε στο μυαλό το σημειωτικό τετράγωνο του Greimas;

  Υποκείμενο, το ζευγάρι. Βοηθός, η φίλη της. Αντίμαχος ο αδελφός με την ακολουθία του, ανάμεσα στην οποία είναι και ένας που μπορεί και μεταμφιέζεται σε σκύλο. Το αντικείμενο-στόχος, η σωτηρία του μωρού.

  Το ίδιο και στη συνέχεια: Υποκείμενο, ο γιος. Βοηθός, ο μάγος. Αντίμαχος, ο κακός θείος. Αντικείμενο, η απελευθέρωση της μητέρας του.

  Η ταινία τελειώνει με την απελευθέρωσή της.

  Τι να πρόβλεπε άραγε το σενάριο για μετά;