Oliver Laxe, Sirat (2025)

 Oliver Laxe, Sirat (2025)

 

  Έχουμε δει δυο ακόμη ταινίες του Oliver Laxe, τις «Μιμόζες» (2016) και «Θα έλθει η φωτιά» (2019), που προβλήθηκαν και σε ελληνικές αίθουσες.

  Τέσσερις ταινίες έχει γυρίσει ο Oliver Laxe, δεν είδαμε την πρώτη.

  Δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα, παρά τα βραβεία και την υψηλή βαθμολογία.

  Το ίδιο και αυτή εδώ.

  Οι θεματικές εμμονές για κάποιους σκηνοθέτες είναι γνωστές. Εδώ βλέπω ότι σκηνοθετική εμμονή μπορεί να είναι και ο χώρος (Νομίζω και ο Σβιάγκιντσεφ είναι τέτοια περίπτωση. Τον είδα πακέτο. Περίεργο, από το 2017 έχει να γυρίσει ταινία).

  Η πλοκή διαδραματίζεται στο Magreb. Όμως ενώ στις «Μιμόζες» ο χώρος ήταν η οροσειρά του Άτλαντα, εδώ είναι η έρημος, νότια στο Μαρόκο (αγαπημένη χώρα, διότι…). Ενώ στις «Μιμόζες» το μοτίβο – τώρα το σκέφτηκα – είναι η Ιθάκη, όχι σαν επιστροφή αλλά σαν προορισμός, εδώ το μοτίβο είναι η αναζήτηση.

  Έχει μαζευτεί κόσμος (όπως στα Μάταλα επί χούντας) σε ένα χώρο και χορεύουν σε μια μάζωξη rave. Χορεύουν ασταμάτητα. Ευτυχώς έχω και ένα δεύτερο υπολογιστή (την τηλεόραση την έχω συνδεμένη με τον κύριο υπολογιστή μου, σαν δεύτερο μόνιτορ για να βλέπω ταινίες, μου την έδωσε ο γιος μου όταν χάλασε αυτή που είχα, παλιά, δεν έχει αποκωδικοποιητή, έτσι κι αλλιώς και με την προηγούμενη δεν έβλεπα τηλεόραση) για να ξεκουράζεται το μάτι μου με κάτι ευχάριστο όταν βαριέμαι αυτό που βλέπω στην τηλεόραση.

  Ένας πατέρας ψάχνει την κόρη του. Όμως δεν την αναγνωρίζει κανείς από τις φωτογραφίες  που τους μοιράζει. Ίσως να είναι βαθιά στην έρημο, όπου γίνεται ένα άλλο rave party.

  Υπάρχουν συγκρούσεις (ξέρουμε για το Πολισάριο, το οποίο όμως δεν αναφέρεται), η αστυνομία προσπαθεί να αποτρέψει το convoy να περάσει προς την κατεύθυνση της ερήμου. Με έξυπνους ελιγμούς τα καταφέρουν δυο φορτηγά και το 4Χ4 του πατέρα. Μαζί του είναι και ο γιος του και ο σκύλος του.

  Θα αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες στο δρόμο. Έλλειψη βενζίνης, θα την αγοράσουν πανάκριβα. Οι ravers δεν έχουν λεφτά, θα πληρώσει ο πατέρας. Περνάνε ένα ποταμάκι. Θα βοηθήσουν τον πατέρα να περάσει με το αμάξι του. Θα πιάσει λάστιχο το ένα φορτηγό…

  Επί τέλους φτάνουν στην έρημο. Όμως πριν φτάσουν αρχίζω να ξενερώνω. Το αμάξι του πατέρα, με το γιο του μέσα και το σκυλί, πέφτουν σε ένα γκρεμό. Οι ήχοι είναι χαρακτηριστικοί, μεγάλο το βάθος, αδύνατο να έχουν σωθεί. Δεν αφήνουν τον πατέρα να κοιτάξει, αλλά ένας από την ομάδα (είναι πέντε) θα του πει αργότερα ότι είδε το πτώμα του γιου του στο βάθος του γκρεμού.

  Όμως το πραγματικό ξενέρωμα είναι όταν φτάνουν στην έρημο, και κάποια στιγμή πέφτουν πάνω σε ναρκοπέδιο.

  Οι τρεις θα σκοτωθούν.

  Θα ξεφύγουν οι άλλοι δυο με τον πατέρα.

  Έχει μια ιδιόρρυθμη κινηματογραφική γραφή ο Laxe. Καταλαβαίνω γιατί άρεσε. Και εμένα με εντυπωσίασε, αλλά θα προτιμούσα να μην την είχα δει. Μου αρέσουν οι περιπέτειες. Να υπάρχει το σασπένς από τις δυσκολίες, όμως να μην υπάρχουν θύματα.

  Δεν ξέρω αν θα προβληθεί και αυτή του η ταινία σε ελληνικές αίθουσες, αλλά εγώ πάντα κάνω σπόιλερ σε ταινίες που δεν προβάλλονται.

  Βέβαια και σε ταινίες που προβάλλονται κάνω συχνά έμμεσο σπόιλερ, κάποιες φορές ζητώντας την αρωγή του Ποκοπίκο.

  Μα πώς τελειώνει η «Θα έλθει η φωτιά»;

  Ευτυχώς που έκανα το έμμεσο σπόιλερ.

  Το επιχείρημα για το σπόιλερ: Τι ουσιαστικό θα μπορούσες να πεις για τη «Μήδεια», αν δεν πεις ότι στο τέλος σκότωσε τα παιδιά της;

  Περιττό να πω ότι έτσι κι αλλιώς κάνω το σπόιλερ παραθέτοντας τον σύνδεσμο της σποϊλεριτζούς βικιπαίδειας.

  7,1 είναι η βαθμολογία της.