Λήδα Παναγιωτοπούλου, Η Γκρέτα και το κίτρινο λουλούδι

Λήδα Παναγιωτοπούλου, Η Γκρέτα και το κίτρινο λουλούδι, Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος 2017, σελ. 46

Η παρακάτω βιβλιοκριτική δημοσιεύτηκε στο Λέξημα

Ένα παραμύθι για τη φιλία και τα ταξίδια, εξαιρετικά γραμμένο και εικονογραφημένο

  Έχουμε διαβάσει όλα τα βιβλία της Λήδας Παναγιωτοπούλου. Στα δυο πρώτα της αναφερθήκαμε γράφοντας για το πιο πρόσφατα εκδομένο βιβλίο της που έχει τον τίτλο «Συμβίωσις αρμονική». Και τα τρία είναι βιβλία για παιδιά. Το επόμενο βιβλίο της, «Τα τραπέζια που μιλούν», είναι μια συλλογή ποιημάτων τα οποία «συνομιλούν» με πίνακες του συζύγου της Νίκου Οικονομίδη που βρίσκονται στην διπλανή σελίδα. Το πέμπτο της βιβλίο είναι επίσης ένα βιβλίο για παιδιά. Και αυτό, όπως και τα προηγούμενα, εικονογραφείται από τον σύζυγό της, τον Νίκο Οικονομίδη, με εξαίσιες ζωγραφιές-πίνακες.

  Όλοι οι συγγραφείς κινούνται λίγο πολύ γύρω από τις ίδιες θεματικές και τα ίδια μοτίβα στα έργα τους. Και εδώ επίσης βρίσκουμε το ταξίδι και τη φιλία ανάμεσα σε ζώα και άνθρωπο. Εδώ ο άνθρωπος είναι ένα κορίτσι σε αντίθεση με το πρώτο της βιβλίο που ήταν ένα αγόρι. Βρίσκεται όμως αρκετά σε δεύτερο πλάνο, ενώ σε πρώτο πλάνο βρίσκονται το σκυλί που συναντήσαμε και στο «Συμβίωσις αρμονική» και ένα πουλί, ένα μεγάλο πουλί, τόσο μεγάλο που μπορεί να παίρνει στα φτερά του το σκυλί και να το ταξιδεύει. Μια δυνατή φιλία αναπτύσσεται ανάμεσά τους. Σε λίγο θα γίνουν τρίο καθώς στην παρέα τους προστίθεται και ένα λουλούδι, το κίτρινο λουλούδι. Κάποια στιγμή κάνει την εμφάνισή του και ο βάτραχος, ίσως ο ίδιος που συναντήσαμε και στο δεύτερο βιβλίο της.

  «Με γλώσσα απλή και εικόνες μαγικές», αντιγράφουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, «αυτή η ιστορία έρχεται να αναδείξει αξίες σημαντικές όπως η εσωτερική ομορφιά, η αλληλεγγύη, η αγάπη και η αποστολή που όλοι θα έπρεπε να έχουμε, να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο».

  Θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα, όχι μόνο σαν δείγμα γραφής αλλά και γιατί εικονογραφεί πολύ χαρακτηριστικά τα παραπάνω.

  «Η Γκρέτα [το σκυλί] μισονυσταγμένη άκουγε.

-Για σένα μιλάμε, είπε το λουλούδι.

-Είσαι πολύ καλή, σχολίασε ο βάτραχος.

-Ναι, μας μύρισε τόσο ευγενικά, συμφώνησαν τα ροζ λουλούδια.

  Η φίλη μας χαμογέλασε, κοίταξε το πουλί.

-Βλέπεις πόσο σ’ αγαπούν;

  Εκείνη δεν απάντησε· θυμήθηκε το κορίτσι και τις πεταλούδες. Η έξω ομορφιά, η μέσα ομορφιά, σκέφτηκε. Μόνο που η μέσα τι είναι; αγάπη; καλοσύνη;

-Και πολλά άλλα, συνέχισε το λουλούδι που κατάλαβε. Κάθε φορά που θα έρχεσαι, θα ανακαλύπτεις πολλά.

-Θα φέρω και το κορίτσι.

-Φυσικά· εξάλλου θέλει να μας γνωρίσει, έτσι δεν είναι; (σελ. 42-43).

  Εξαιρετικό και το βιβλίο αυτό της Λήδας Παναγιωτοπούλου, της ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο.

 

  Μπάμπης Δερμιτζάκης