Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο αγγλικός τίτλος
είναι αυτός του μυθιστορήματος του οποίου ο Xie Fei (Σιέ Φέι) έκανε την
κινηματογραφική μεταφορά. Ο κινέζικος σημαίνει τη χρονιά που κάποιους γίνεται
12, 24, 36, 48, 60, 72, 84, 96 χρονών, όταν τα Δώδεκα Γήινα Κλαδιά κάνουν μια
πλήρη περιστροφή.
Κάποιους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους
παρακολουθεί στην ταινία του με ντοκιμαντερίστικο τρόπο, με την κάμερα ανά
χείρας, ο Xie Fei. Είναι η πρώτη κινέζικη ταινία που
γυρίστηκε με steadycam. Ταπεινωμένους
και καταφρονεμένους που βρίσκονται όχι μόνο στο κοινωνικό περιθώριο αλλά και
στην παρανομία.
Η κάμερα παρακολουθεί σε τρία πλάνα τον Τσουάν
Τζι στην επιστροφή του από τη φυλακή, ενώ πέφτουν ταυτόχρονα και τα γράμματα
της αρχής. Το τρίτο πλάνο, 1.11΄΄ λεπτά, τον παρακολουθεί καθώς κατευθύνεται
στο σπίτι του μέσα από τα στενά δρομάκια του hutong. Το μακρύ αυτό πλάνο συμβολίζει τη μακρά πορεία
της επιστροφής.
Θα δουλέψει πουλώντας ρούχα σε ένα πάγκο. Θα
αντισταθεί σε ένα γνωστό του που του προτείνει κάτι παράνομο.
Θα γνωρίσει μια τραγουδίστρια που δουλεύει
για τέσσερα yuan κάθε
βράδυ, τη στιγμή που ο καφές κάνει πέντε. Χρειάζεται την πείρα που θα αποκτήσει
για να ανέβει σε πιο πάνω σκαλιά. Από τα πιο πάνω σκαλιά όμως (τα τέσσερα yuan θα αυξηθούν) θα κατρακυλήσει. Ο
Τσουάν Τζι θα την ερωτευθεί, πράγμα που θα αποβεί μοιραίο γι’ αυτόν.
Ένας φίλος του, κατάδικος σε στρατόπεδο
εργασίας, θα δραπετεύσει. Δεν αντέχεται η ζωή εκεί, λέει. Μα είσαι
καταδικασμένος, δεν είναι εύκολο να τη γλιτώσεις. Θα προσπαθήσω πηγαίνοντας στο
Νότο, και από εκεί ίσως τα καταφέρω να φύγω για το εξωτερικό.
Ο
Τσουάν Τζι περιφέρεται απελπισμένος για τη χαμένη του αγάπη, την τραγουδίστρια,
και πέφτει πάνω σε κάτι κλεφτρόνια. Προσπαθώντας να τους αντισταθεί θα τον
μαχαιρώσουν. Το τραγικό του τέλος, που είναι μεν κατά το εικός αλλά όχι και κατά
το αναγκαίον (ένα τέτοιο τέλος είναι ευλογοφανές, αλλά θα μπορούσε και να
αποφευχθεί), εκφράζει την απαισιόδοξη ματιά του σκηνοθέτη για τη ζωή.
Posts
No comments:
Post a Comment