Μια ακόμη
ταινία με τον πρόωρα χαμένο John Landis (1950-1994). Ναι, δεν ήταν και τόσο καλή όσο το «Only the lonely», παρατήρηση του γιου μου και συμφώνησα, όμως ήταν
εντελώς πρωτότυπη στη σύλληψη.
Ο John Landis γράφει σαπουνόπερες. Με
τους παραγωγούς υπάρχει μια διένεξη για το ποια να προσλάβουν και ποια να
απολύσουν. Και ξαφνικά η ταινία παίρνει μια απροσδόκητη τροπή. Ο Landis έχει ένα ατύχημα, κτυπάει στο κεφάλι, και «ξυπνώντας»
βλέπει να βρίσκεται σαν ήρωας μέσα στη σαπουνόπερά του.
Κάποιες
τροπές στην πλοκή δεν του αρέσουν καθόλου. Με έκπληξη όμως διαπιστώνει ότι,
όταν καθίσει στη γραφομηχανή και γράψει τη δική του εκδοχή, η σαπουνόπερα
εξελίσσεται όπως τη θέλει αυτός. Και βέβαια συμβαίνουν τα απίθανα, να οδηγεί με
κλειστά μάτια για να εντυπωσιάσει την κοπέλα που είναι δίπλα του και να μην
τρακάρει, γιατί έτσι έγραψε στο σενάριο.
Θα
παρακολουθήσουμε αρκετά χιουμοριστικά επεισόδια μέχρι να γίνει η αποκάλυψη, ότι
η ταινία είναι φαινομενικά φαντασίας, γιατί κάποια στιγμή ο Landis «ξυπνάει» από το κώμα που βρισκόταν, και έτσι βλέπουμε ότι
το φανταστικό ήταν εγκιβωτισμένο σε μια καθόλα ρεαλιστική ιστορία.
Είπαμε, όχι
τόσο όσο το «Only the lonely», όμως και αυτή μας άρεσε.
Posts
No comments:
Post a Comment