Jean Renoir, Boudu sauvé des eaux (1932)

Jean Renoir, Boudu sauvé des eaux (1932)

  O Μπουντού, ένας άστεγος, απελπισμένος που έχασε το σκύλο του, πέφτει στο ποτάμι να πνιγεί. Όμως ο κος Λεστενγκουά, βιβλιοπώλης, θα πέσει στο νερό και θα τον σώσει. Επί πλέον θα τον πάρει σπίτι του να τον περιποιηθεί, και θα τον φιλοξενήσει. Όμως αυτός του δημιουργεί ένα σωρό προβλήματα. Το ότι η παρουσία του τον εμποδίζει να πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα της υπηρέτριάς του με την οποία έχει σχέση είναι ένα από αυτά τα προβλήματα. Το ότι θα του πηδήξει τη γυναίκα είναι επίσης ένα πρόβλημα. Είναι έτοιμος ο γάμος του με την υπηρέτρια, ένας τρόπος για να τακτοποιηθεί κάπως η κατάσταση, όμως αυτός το σκάει.

  Το στόρι αυτό αποτελεί ανατροπή της παροιμίας «Κάνε καλό και ρίξε το στο γιαλό» και επιβεβαίωση του «ζέσταινε φίδι στον κόρφο του και τον δάγκωσε».

  Με έφερε σε αμηχανία το έργο αυτό ως προς το «τι θέλει να πει ο ποιητής». Πριν συνεχίσω θα παραθέσω την τελευταία παράγραφο μιας κριτικής από το alocine.

  «Αυτή η ταινία αντιστοιχεί σε ένα ξεπερασμένο αναρχικό όραμα της κοινωνίας, στο οποίο όλοι οι αστοί είναι παράσιτα, ακόμη και όταν είναι φιλελεύθεροι, και εκείνοι που παρενοχλούν τους αστούς είναι απαραίτητα αξιοθαύμαστοι άνθρωποι! Τελικά σε αυτή την ταινία οι Lestingois και η υπηρέτριά τους μου φαίνονται πολύ συμπαθείς, ενώ ο Boudu φαίνεται σαν ένας τελείως ηλίθιος! Δεν νομίζω ότι αυτό ήθελε να μας πει ο Renoir!».

  Και εγώ έτσι προσέλαβα την ταινία. Όμως, θα αναρωτηθώ κι εγώ, τι ήθελε να μας πει ο Ρενουάρ με την ταινία του; Κι εμένα μου φαίνεται συμπαθέστατος ο Λεστενγκουά, και δεν θα κολλήσω στο ότι έχει πιάνο στο σπίτι του χωρίς να ξέρει να παίζει ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του, γιατί όλα τα καθώς πρέπει σπίτια έχουν πιάνο. Ούτε στο ότι πηδάει την υπηρέτριά του και η γυναίκα του αφέθηκε να πηδηχτεί από αυτό τον αλήτη, τα ξενοπηδήματα δεν χαρακτηρίζουν μόνο τη μικροαστική τάξη αλλά όλες τις κοινωνικές τάξεις.

  Τελικά τι ήθελε να μας πει ο Ρενουάρ; Ήθελε να μας πει κάτι άλλο απ’ αυτό που προσέλαβα το οποίο όμως δεν το κατάλαβα, όπως δεν το κατάλαβε και ο συντάκτης του κειμένου που μετάφρασα; Αν στόχος του ήταν αυτό που υποπτεύθηκε ο συντάκτης αυτός, η γελοιοποίηση των μικροαστών, για μας τους δυο τουλάχιστον δεν τα κατάφερε.

  Η ταινία, διαβάζω στην ίδια κριτική στο alocine, είναι τεχνικά άρτια και ο Μισέλ Σιμόν πολύ καλός στο ρόλο του. Και, θα προσθέσω κι εγώ, τα κωμικά επεισόδια είναι σπαρταριστά, και αξίζει να δει κανείς την ταινία έστω και μόνο γι’ αυτά.

  Αλλά να παραθέσω καλού κακού και το κείμενο που μετάφρασα.

  Ce film correspond à une vision anarchiste désuète de la société, par laquelle les bourgeois seraient tous des parasites, même quand ils se montrent libéraux, et ceux qui agacent les bourgeois seraient forcément des gens admirables ! Finalement dans ce film les Lestingois et leur bonne me paraissent bien sympathiques, tandis que Boudu m'apparaît comme un parfait imbécile ! Je ne pense pas que c'est ce que voulait nous dire Renoir !