Marc Munden, Ο μυστικός κήπος (The secret garden, 2020)

Marc Munden, Ο μυστικός κήπος (The secret garden, 2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Υπάρχουν παιδικές ταινίες που μπορούνε να τις δούνε και μεγάλοι, όπως και αντίστροφα. Αυτή είναι μια παιδική ταινία που ενδείκνυται και για μεγάλους. Εγώ την είδα πολύ πολύ ευχάριστα.

  Δεν θα σας πω την υπόθεση και να κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω, σαν τον Ποκοπίκο, είναι ό,τι μπορείτε να διαβάσετε τον σύνδεσμο της βικιπαίδειας.

  Η ταινία είναι πολύ διδακτική.

  Διδακτική για τα παιδιά:

  Συχνά νομίζουν ότι οι γονείς τους δεν τα αγαπάνε. Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν τους δίνουν μια τέτοια εντύπωση είναι γιατί οι ίδιοι έχουν τα προβλήματά τους και δεν μπορούν να τους τη δείξουν όπως εκείνα θα ήθελαν, όμως την νοιώθουν βαθιά μέσα τους.

  Θυμάμαι το συγχωρεμένο το «Δασκαλικό» (δεν θα σας πω το όνομά του, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ήταν συμμαθητής του πατέρα μου), τετάρτη δημοτικού πηγαίναμε, που μας έβγαζε ένα λογύδριο για το πόσο οι γονείς μας μας αγαπούν.

  Αλήθεια;

  Για να το σκεφτώ.

  Το σκέφτηκα.

  Πράγματι με αγαπούσαν οι γονείς μου.

  Πετάω τότε δυνατά μέσα στην τάξη: -Ντα κι εμένα (με αγαπούν οι γονείς μου).

  Όλη η τάξη ξέσπασε σε δυνατά γέλια. Ντράπηκα πολύ, γι’ αυτό και το θυμάμαι ακόμη.  

  De omnibus dubitandum est, από τότε εγώ. (Για όλα πρέπει να αμφιβάλουμε, να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο).

  Διδακτική για τους γονείς:

  Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στη συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά τους, γιατί μπορεί να παρεξηγηθούν, να νομίσουν ότι δεν τα αγαπάνε.

  Άλλο δίδαγμα, για παιδιά και για μεγάλους:

  Πρέπει να αντιμετωπίζουμε με στωικότητα τις απώλειες αγαπημένων προσώπων.

  Η ιστορία, αν και διαδραματίζεται στην Αγγλία, ξεκινάει από την Ινδία την επομένη της εθνικής ανεξαρτησίας της, το 1947, με τους ταραχές που επακολούθησαν μεταξύ μουσουλμάνων και ινδουιστών και το χωρισμό του Πακιστάν από την Ινδία. Χθες είδα το τρίτο και τελευταίο επεισόδιο του «Τέλους της αποικιοκρατίας» (εξαιρετική μίνι σειρά, την είδα στην πλατφόρμα του ertflix, νομίζω σήμερα λήγει το δεύτερο και αύριο το τρίτο επεισόδιο), οι μουσουλμάνοι σκότωναν στο Πακιστάν τους ινδουιστές, όσους δεν είχαν προλάβει να ξεφύγουν, και αντίστροφα οι Ινδουιστές τους μουσουλμάνους που δεν είχαν προλάβει να καταφύγουν στο Πακιστάν. Και σαν να μην έφτανε αυτό πλάκωσε και η πανούκλα, η οποία σκότωσε και τους δυο γονείς της Μαίρης, με αποτέλεσμα να σταλεί στην Αγγλία, στο θείο της, άντρα της αδελφής της μητέρας της.

  Όμως και η αδελφή αυτή είχε πεθάνει, με αποτέλεσμα να είναι απαρηγόρητος ο θείος. Από τότε κρατάει σε προστατευτική γυάλα το μονάκριβο γιο του που είναι στο κρεβάτι από μια παράξενη αρρώστια που δεν του επιτρέπει να περπατήσει. Μόνο με καροτσάκι μπορεί να κυκλοφορήσει.

  Η Μαίρη θα τον κουβαλήσει, παρά τις διαμαρτυρίες του, στο «μυστικό κήπο», τον κήπο τον οποίο ο λόρδος θείος της κράτησε κλειστό γιατί κάτω από ένα δένδρο του πέθανε η γυναίκα του. Στον κήπο αυτό είχε συναντήσει πιο πριν τον Dickon, ένα παιδί από την Ινδία, που και αυτός είχε χάσει τους γονείς του.

  Και τα τρία παιδιά λοιπόν αντιμετωπίζουν την απώλεια.

  Γίνεται παιδικό έργο και να μην υπάρχει σκυλί;

  Θα βρεθεί κι αυτό, o Jasmina. Έτσι τον βάφτισε η Μαίρη μη ξέροντας αν είναι αρσενικό ή θηλυκό, όμως ο Dickon όταν το είδε της είπε ότι είναι αρσενικό.

  Αρσενικό με το όνομα Γιασμίνα;

  Μα μήπως και η Γιασμίνα Χαντρά δεν είναι άνδρας;

  Με αυτό το γυναικείο ψευδώνυμο ο Mohammed Moulessehoul, αξιωματικός στον αλγερινό στρατό, εξέδωσε τα πρώτα του μυθιστορήματά, μέχρι να αποστρατευθεί.

  Και ένα τελευταίο δίδαγμα: Εσείς γονείς, μην κρατάτε τα παιδιά σας σε γυάλα. Υπάρχει πάντα ο μέσος όρος. Με τη βοήθεια της ξαδέλφης και του νεαρού ινδού που τον εμψύχωσαν, στην αρχή κολύμπησε, και μετά…

  Αυτό είναι το τελευταίο δίδαγμα, να μην απελπιζόμαστε με τα προβλήματα υγείας που έχουμε, να μην σηκώνουμε τα χέρια ψηλά αλλά να αγωνιζόμαστε να τα ξεπεράσουμε

  Είπαμε, να μην κάνω σπόιλερ, όμως νομίζω ότι καταλάβατε τι έγινε μετά.