Robert Guédiguian, Η ελπίδα του κόσμου (Gloria mundi, 2019)

Robert Guédiguian, Η ελπίδα του κόσμου (Gloria mundi, 2019)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Δεν συμφωνώ πάντα με τους κριτικούς όπως δεν συμφωνώ πάντα και με την κοινή γνώμη. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές δεν μπορώ να ξέρω τι αστεράκια θα βάλουν οι κριτικοί για την ταινία, θα ξέρω την Πέμπτη, βλέπω όμως ότι έχει βαθμολογία στο IMDb μόλις 6. Εγώ έβαλα οκτώ γιατί πολύ μου άρεσε (τελικά έβαλαν από 2 μέχρι 3.5, με μέσο όρο 3).

  Μου άρεσε το σενάριο. Θα το ξαναπώ, έχει υποτιμηθεί πολύ το σενάριο σε σχέση με τη σκηνοθεσία. Η σκηνοθεσία εδώ δεν έχει τίποτα το εντυπωσιακό, διεκπεραιωτική όπως είναι στην πλειοψηφία των ταινιών, όμως το σενάριο πολύ μου άρεσε.

  Δεν ενδιαφέρουν πολύ οι μοίρες φτωχών ανθρώπων. Παλιότερα ήταν χειρότερα, μόνο βασιλιάδες, πρίγκηπες και πριγκηποπούλες ήταν τα πρόσωπα που ακούγαμε ή διαβάζαμε σε ιστορίες και παραμύθια.

  Δυστυχισμένα τα πρόσωπα της ταινίας, δυο νεαρά ζευγάρια και τρεις ηλικιωμένοι: η μητέρα των κοριτσιών, ο πατέρας του ενός που αποφυλακίσθηκε τώρα μόλις αφού εξέτισε ποινή είκοσι ετών για φόνο, που όμως ήταν για αυτοάμυνα, και ο πατέρας του δεύτερου, ο οποίος την έσωσε από μια απερίγραπτη δυστυχία με το να την παντρευτεί. Δουλεύει καθαρίστρια. Θα εξοστρακισθεί από τους απεργούς επειδή, έχοντας φοβερή ανάγκη από χρήματα, δεν θέλει να συμμετάσχει στην απεργία τους. Ο άντρας της δουλεύει οδηγός σε πούλμαν.

  Θα δυσκολευτεί να αποδεχθεί τον πατέρα της η μεγάλη κόρη, ο οποίος είχε φυλακισθεί όταν αυτή ήταν μωρό. Όμως θα γίνει και αυτό, σιγά σιγά.

  Αγωνίζονται με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η πίεση είναι μεγάλη. Όχι όμως για τη δεύτερη κόρη και τον άντρα της, που έχουν κατάστημα μεταχειρισμένων ειδών και ετοιμάζονται να ανοίξουν και δεύτερο.

  Παλιά έλεγα: Οι καλοί φτωχοί και οι κακοί πλούσιοι, οι καλοί αριστεροί και οι κακοί δεξιοί. Εδώ και πολλά χρόνια έχω καταλάβει ότι καλοί και κακοί υπάρχουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

  Έτσι και εδώ. Καλοί είναι οι δυο ηλικιωμένοι άντρες, η ηλικιωμένη γυναίκα, ενώ από τους νέους μόνο ο ένας θα κερδίσει τη συμπάθειά μου.

  Αξίζει να τα αναφέρουμε αυτά: ο άντρας που αποφυλακίσθηκε γράφει χάι κου και στο τέλος προβαίνει σε μια μεγαλειώδη πράξη αυτοθυσίας.

  Και μια σκηνή από την ταινία.

  Έρχεται στο κατάστημα μια με μπούργκα. Θέλει να πουλήσει μια φρυγανιέρα.

  -Πέντε ευρώ, της λέει η μικρή κόρη. Όμως να δω την ταυτότητά σου.

  Τη βγάζει και τη δείχνει.

  Πώς να καταλάβει αν είναι πράγματι αυτή;

  -Πρέπει να βγάλεις το πέπλο. Πώς να ξέρω ότι δεν είσαι μια κλέφτρα ή μια τρομοκράτησα κάτω από το πέπλο;

  -Δεν μου επιτρέπεται.

  Βάζει τη φρυγανιέρα μέσα στη θήκη.

  -Θα σου δώσω τα πέντε ευρώ αν δω το πρόσωπό σου.

  Τι να κάνει αυτή, κατεβάζει το πέπλο.

  -Είσαι πιο όμορφη έτσι, της λέει η μικρή κόρη.

  Τι πιο όμορφη, κούκλα.