Ralph Nelson, Charly (1968)

 Ralph Nelson, Charly (1968)

 

  Μα πώς τσατίζομαι όταν μου κλείνει ξαφνικά το word χωρίς να έχει σώσει αυτά που έχω γράψει.

  Ας τα ξαναγράψω.

  Αποφάσισα να ξαναδώ τον «Τσάρλι», τον οποίο είχα δει φοιτητής, γιατί είδα πρόσφατα την Κλαιρ Μπλουμ, ηθοποιό που μου αρέσει πολύ, σε μια μεταφορά της «Άννας Καρένινα». 

  Ποτέ δεν ξέχασα το unhappy end, ενώ το τελευταίο πλάνο είχε καρφωθεί στη μνήμη μου.

  Το φανταστικό στην ταινία είναι η εγχείρηση στον εγκέφαλο στην οποία υποβάλλεται ο ελαφρά καθυστερημένος Τσάρλι, που έχει σαν αποτέλεσμα όχι απλά να εξαφανιστεί η διανοητική του καθυστέρηση, αλλά στην κυριολεξία να εκτιναχθούν οι διανοητικές του δυνάμεις.

  Αργότερα θα μάθει ότι αυτό δυστυχώς είναι προσωρινό, ότι πάλι κάποια στιγμή θα ξανακυλήσει στη νοητική καθυστέρηση από την οποία είχε ξεφύγει.

  Το ειδύλλιο ανάμεσα σ’ αυτόν και την Κλερ Μπλουμ, η οποία έχει αναλάβει την εκπαίδευσή του είναι δεδομένο.

  Εξαιρετικά δραματικό το τέλος.

  Του ζητάει να την παντρευτεί.

  Αυτός αρνείται.

  Τη διώχνει.

  Αρνείται, όχι γιατί έπαψε να τον αγαπά, αλλά γιατί ξέρει τη συνέχεια.

  Στο τέλος η Κλαιρ Μπλουμ θα τον δει να κάνει τραμπάλα σε μια παιδική χαρά, με κάτι παιδιά. Η έκφραση του προσώπου του είναι αυτή που είχε πριν την εγχείρηση.

  Συγκινητική ταινία, 6,9 η βαθμολογία της.