Sepideh Farsi, La Sirène (2023)
Εν όψει της αυριανής
προβολής της ταινίας της «Κράτα την ψυχή σου στο χέρι και περπάτα».
Ο Μπόρχες είχε πει,
γιατί να γράψεις μυθιστόρημα όταν αυτά που έχεις να πεις μπορείς να τα γράψεις σε
ένα διήγημα;
Γιατί να γυρίσεις
μια ταινία, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό πολεμική, που σημαίνει πολύ μεγάλο
προϋπολογισμό, όταν αυτό που έχεις να πεις μπορείς να το κάνεις με ένα animation;
Καταλαβαίνω την Φαρσί, που την
προτελευταία της ταινία τη γύρισε σε animation.
Πρωταγωνιστής ένας δεκατετράχρονος
νεαρός. Φυσικά θα υπάρξει και το νεανικό φλερτ, με μια κοπέλα.
Χώρος δράσης το Abadan, πολιορκημένο από τους
ιρακινούς. Ένα χρόνο κράτησε η πολιορκία, πριν τη σπάσουν οι ιρανοί.
Πολλοί κάτοικοι του
Αμπαντάν το εγκατέλειψαν. Οι βομβαρδισμοί ήταν καθημερινοί, πολλά τα θύματα. Ο
παππούς αρνείται να το εγκαταλείψει, παρά τις πιέσεις της κόρης του. Το ίδιο
και ο εγγονός του.
Θέλει να πολεμήσει.
Θα βρεθεί στο
μέτωπο, αλλά θα σταλεί πίσω. Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι, δεν έχει καμιά
δουλειά σ’ αυτόν ένας δεκατετράχρονος.
Πώς να βοηθήσει;
Υπάρχει ένα σκάφος
που χωράει καμιά πενηνταριά άτομα. Πώς να πείσει όμως έναν καπετάνιο να το
οδηγήσει;
Τελικά τον πείθει.
Ανάμεσα στους
εχθρούς υπάρχουν καλοί και κακοί. Ο ιρακινός διοικητής της παράκτιας πυροβολαρχίας
δεν θέλει να κανονιοβολήσει το σκάφος, βλέποντας ότι πάνω του βρίσκονται
πολίτες, μια κατσίκα, καθόλου όπλα. Το λέει στους ανωτέρους του, αυτοί επιμένουν
να το κανονιοβολήσει.
Δεν το πετυχαίνουν.
Και με ανακούφιση πληροφορείται ότι το σκάφος βρίσκεται πια εκτός βεληνεκούς.
Δεν γινόταν αλλιώς,
ανάμεσά τους είναι και ένας έλληνας. Η Σεπιντέ μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα
στο Παρίσι και στην Αθήνα, διαβάσαμε στη βικιπαίδεια.
H προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την
ταινία «7
πέπλα».


No comments:
Post a Comment