Sepideh Farsi, Tehran without permission (2009)

 Sepideh Farsi, Tehran without permission (2009)

 

  Εν όψει της προβολής την ερχόμενη Πέμπτη της ταινίας της «Κράτα την ψυχή σου στο χέρι και περπάτα».

  Μετά την ταινία μυθοπλασίας «Το βλέμμα», η Sepideh επιστρέφει στον οικείο χώρο της, το ντοκιμαντέρ.

  Έκανε λήψεις στο Ιράν «χωρίς άδεια». Δεν θα της την έδινε κανείς άλλωστε. Ακούει και βλέπει.

  Ακούει ιστορίες από ταξιτζήδες, από κοπέλες που είχαν προβλήματα με την αστυνομία ηθών, από νεαρούς που βλέπουν να ασφυκτιούν από τους περιορισμούς που τους επιβάλλονται.

  Βλέπει μια υπαίθρια παράσταση που μου θύμισε το θρησκευτικό δράμα Tazieh, έναν Κουταλιανό ή Τζιμ Λόντον, που σε εμάς εδώ έχουν εξαφανιστεί εδώ και δεκαετίες, ένα κοριτσάκι που ορχείται όπως οι κοπέλες στο τικτοκ… Και στο τέλος σκηνές από τις διαδηλώσεις που πήραν το όνομα Πράσινο Κύμα, για τη νοθεία στις εκλογές που έφεραν στην εξουσία τον Αχμαντινετζάντ, έναν υπερσυντηρητικό, πιο πολύ και από τον θρησκευτικό ηγέτη, τον κατηγόρησε μάλιστα για υπερβολική ανοχή.  

  Του το φύλαγε: δεν τον άφησε να βάλει ξανά υποψηφιότητα για την προεδρία.

  Και πολλά άλλα.

  Καθώς είμαι λάτρης του πραγματικού (όλα τα διηγήματά μου στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα) μου άρεσε πολύ αυτό το ντοκιμαντέρ, σε αντίθεση με το «Το βλέμμα», την προηγούμενη ταινία της που είδαμε, η οποία με απογοήτευσε.