Wu Yonggang, The goddess (神女, 1934)

 

Wu Yonggang, The goddess (神女, 1934)

 

  Οι αριστεροί σκηνοθέτες της δεκαετίας του ’30 καταγγέλλουν τις κοινωνικές αδικίες. Μπορεί το «Τραγούδι των ψαράδων» να διεκτραγωδεί τη μοίρα των ψαράδων, όμως πολλές ταινίες εστιάζουν στη μοίρα της γυναίκας: Την πρακτική των προσυμφωνημένων από τους γονείς γάμων που πλήττουν ιδιαίτερα τη γυναίκα, όπως στις ταινίες «Love and duty» (1931) και «The peach girl» (1931) του Bu Wancang, καθώς και το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, όπως στις ταινίες «Cosmetics» του Zhang Shichuan και «New woman (1935) του Cai Chusheng.

  Στη «Θεά» ο Wu Yonggang διεκτραγωδεί τη μοίρα των πορνών. Χρησιμοποιεί τη λέξη «θεά» για τη δισημία της: θεά, για την απέραντη αγάπη που τρέφει για το γιο της, και πόρνη, ένας ευφημισμός που ήταν ιδιαίτερα διαδομένος στη Σανγκάη όπου, όπως διαβάζω στη βικιπαίδεια, εκείνη την εποχή δούλευαν κάπου 100.000 πόρνες.

  Θα πέσει στα νύχια του προστάτη.

  Μα υπάρχουν προστάτες;

  Ναι, όταν την απειλεί ότι θα της αρπάξει το παιδί.

  Δεν έχει άλλη επιλογή παρά να τον ανεχτεί.

  Όταν οι γονείς των μαθητών του σχολείου που φοιτά ο γιος της μαθαίνουν για το επάγγελμά της, απαιτούν να διωχθεί. Ο διευθυντής αντιδρά, όμως οι άλλοι δάσκαλοι επιμένουν. Αγανακτισμένος θα υποβάλλει την παραίτησή του.

  Η εκθαμβωτική Ruan Lingyu θα θελήσει να φύγει, να πάει σε άλλη πόλη που δεν θα τους ξέρουν. Όμως ο προστάτης είχε ανακαλύψει πού έκρυψε τις οικονομίες της και της τις πήρε. Χαρτοπαίχτης, εκεί ξόδευε όλα του τα λεφτά (όπως και ο άντρας της Ruan Lingyi, τον οποίο κάποια στιγμή χώρισε). Αγανακτισμένη όταν ανακαλύπτει την κλοπή τον σκοτώνει κτυπώντας τον στο κεφάλι με ένα μπουκάλι.

  Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλακή. Ο καλός διευθυντής την επισκέπτεται στη φυλακή. Της λέει ότι δεν θα αφήσει να πάνε το γιο της στο αναμορφωτήριο αλλά θα τον υιοθετήσει και θα τον σπουδάσει.

  Αυτή η γεμάτη ικανοποίηση για αυτή την προοπτική για το γιο της αλλά και η απελπισία για τη δική της ζωή όπως φαίνονται ταυτόχρονα στην έκφραση του προσώπου της δείχνει την ερμηνευτική δεινότητα της Ruan Lingyu, που αυτοκτόνησε στα 25 της χρόνια.  

  Είμαι συγκριτολόγος, και μου αρέσει να ψάχνω για θέματα και μοτίβα. Μάλιστα αγόρασα ένα βιβλίο με αυτό τον τίτλο από το Amazon.com. Όταν ένα σχήμα συναντάται σε δυο αφηγήσεις, μπορούμε να μιλάμε για μοτίβο. Γράφω συχνά για το μοτίβο του σταχτοπούτου («Η αρχόντισσα και ο αλήτης»), η αντίθεση του μοτίβου της σταχτοπούτας. Εδώ θα ονόμαζα το μοτίβο «Αμάρτησα για το παιδί μου», από τον τίτλο της ταινίας του Χρήστου Σπέντζου. Και αυτή θα σκοτώσει τον νταβατζή της και θα κάνει δεκαπέντε χρόνια φυλακή. Άρχισε να εκδίδεται γιατί χρειαζόταν χρήματα για την άρρωστη κόρη της.

  Και η Ruan Lingyu ήταν έτοιμη να εκδοθεί στην προηγούμενη ταινία της «New woman» (1935), για τον ίδιο λόγο, όταν όμως είδε ότι ο πελάτης της με τον οποίο θα περνούσε την βραδιά (δεν θα έπαιρνε και άλλον, χρειαζόταν αυτά τα χρήματα για να πάει την κόρη της στο νοσοκομείο) ήταν εκείνος που φρόντισε να την απολύσουν από τη δουλειά γιατί δεν του κάθισε, έφυγε τρέχοντας.