Νίκος Καραγεώργος, Ικέτες, Ευτοπία 2025, σελ. 34

 Νίκος Καραγεώργος, Ικέτες, Ευτοπία 2025, σελ. 34

 

  Ο Νίκος Καραγεώργος σπούδασε οικονομικές επιστήμες. Για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε με τη μουσική. Από την περίοδο της δικτατορίας (γεννήθηκε το 1954) συμμετέχει και δραστηριοποιείται σε κοινωνικά και πολιτικά κινήματα. Γράφει ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο και δοκίμιο.

  Του Νίκου Καραγεώργου του έχουμε παρουσιάσει τέσσερα βιβλία, «Στης άβυσσος τις εσχατιές», «Μαινάδες», «Αίσιμον ήμαρ» και «Ημερολόγια θυέλλης». Σειρά έχουν σήμερα οι «Ικέτες».

  Εξακολουθεί ο Καραγεώργος να ανατρέχει στην κλασική αρχαιότητα, όπως είδαμε και στις προηγούμενες ποιητικές του συλλογές. Μαινάδες, Αίσιμον ήμαρ, εδώ Ικέτες, που παραπέμπει διακειμενικά στις "Ικέτιδες" του Αισχύλου, ενώ από μια άλλη τραγωδία του αντλεί το μότο της συλλογής.

  Ακόμα:

  Δεν τιτλοφορεί και εδώ τα ποιήματά του, αλλά τους δίνει ελληνικούς αριθμούς, όπως στα ομηρικά έπη.

  Βλέπουμε και εδώ άφθονους ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους του δημοτικού τραγουδιού, που καμιά φορά το δεύτερο ημιστίχιο ακολουθεί σαν ανεξάρτητος στίχος.

  Τους έβλεπες και τρόμαζες να τους αναγνωρίσεις

  Καθώς το δείλι ανέπνεε δειλά κι ο αποσπερίτης

  Πηγές και λόγια από καρδιά

  Που ρίχνονταν στη μάχη

  Επίσης δεν περιφρονεί την ομοιοκαταληξία της ποίησης του προπερασμένου αιώνα, κυρίως τη ζευγαρωτή.

  Στο κάθε τι που τον ευχαριστούσε.

  Για ηθική δε, ούτε που τον απασχολούσε.

  Στρατευμένος και αυτός, όπως πολλοί της γενιάς του Πολυτεχνείου, που προχθές γιορτάσαμε την επέτειό του.

 

  Ήσουν παιδί ακόμα,

Όταν σε είδα να ξερνάς το αίμα απ’ τις πληγές σου.

Σκληρό το ρόπαλο για σε, κι επιδέξιο

Όπως σου τσάκιζε αδελφέ τα δυνατά πλευρά σου.

 

  Όμως η απαισιοδοξία του, όπως όλων μας, είναι αναμενόμενη μετά τη διάψευση των οραμάτων, εξαιρουμένων φυσικά αυτών που εξαργύρωσαν τις αγωνιστικές τους περγαμηνές κάνοντας καριέρα, και χρωματίζει ακόμα και τις αναμνήσεις τους.

 

  Κι αντρειεύαμε στα κλεφτά

Υψώνοντας όλη την ώρα κάτι κακογραμμένα πανώ,

Που λες και είχαν γεννηθεί κάποτε,

Στων προγόνων.

Μαύρα, κορακιασμένα, με κάτι τρύπες στην αγερομπασιά,

Που εάν τις κοίταζες μετέωρα άνοιγαν

Και σου αποκαλύπτονταν πάραυτα

Του Αχέροντα η ώχρα.

 

  Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο. Ή μήπως κάντε έρωτα, όχι επανάσταση;

 

  Σύντροφοι,

Αφεθείτε…

Εκτονωθείτε…

Συγκλονιστείτε…

Παρασυρθείτε…

  Αναρωτιέμαι, παρωδεί συνειδητά το «Αντισταθείτε» του Μιχάλη Κατσαρού;

  Ας αφαιρέσουμε τις τελίτσες συμπληρώνοντας.

 

  Σύντροφοι,

  Αφεθείτε

Στη μύχια ηδονή που καίει τα σκοτεινά του νου

Και στους ηδύπνοους στεναγμούς

Σφαδάζοντος από έρωτα κορμιού.

 

Εκτονωθείτε

Στους παφλασμούς θηλών που θέλγουν την ψυχή σας.

Και στο σαρκώδες φίλημα,

Εκεί που τρεμουλιάζει το κορμί σας

 

Συγκλονιστείτε

Στο έσχατο ανατρίχιασμα που προκαλεί το άγγιγμα της σάρκας.

Και στους υγρούς ψιθύρους των κραυγασμών

Που βογκούν στα όνειρά σας.

 

Παρασυρθείτε

Μες στου κορμιού τις νύχτιες προσμονές

Και σε φαντασιώσεις έκνομες

Και τολμηρές ριχτείτε.

 

  Ολιγογράφος σαν τον Στάθη Κουτσούνη, μας δίνει εξαιρετικά ποιήματα. Του ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδα και να φτάσουν σε πολλές Ιθάκες-αναγνώστες.