Μπάμπης Δερμιτζάκης

Book review, movie criticism

Thursday, October 17, 2024

Basel Adra, Rachel Szor, Yuval Abraham, Hamdan Ballal, Καμιά άλλη γη (No other land, 2024)

 

Basel Adra, Rachel Szor, Yuval Abraham, Hamdan Ballal, Καμιά άλλη γη (No other land, 2024)

 


  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους βίαιους τρόπους με τους οποίους προσπαθούν οι ισραηλινοί να εκδιώξουν από την περιοχή τους, το Masafer Yatta, ένα σύμπλεγμα 19 χωριών, τους κατοίκους του, με πρόσχημα ότι ο χώρος θα χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικές ασκήσεις τανκς.

  Ήξερα από την αρχή ότι αυτό ήταν πρόσχημα. Σκέφτηκα ότι σε πρώτη φάση θα ήταν για στρατιωτικές ασκήσεις, και σε μια δεύτερη για εποικισμό, πράγμα που επιβεβαιώθηκε. Οι έποικοι ήσαν κυριολεκτικά βάνδαλοι. Αλλά, όπως διαβάζουμε και στα γράμματα τέλους, η στρατιωτική ζώνη δημιουργήθηκε, σύμφωνα με ένα ισραηλινό απόρρητο έγγραφο, για να εμποδίσουν τους άραβες χωρικούς να επεκταθούν. Στην πραγματικότητα στόχος ήταν να τους διώξουν. Κατεδάφιζαν κάθε βδομάδα και από ένα σπίτι. Οι ιδιοκτήτες του είχαν δυο επιλογές, ή να φύγουν ή να ζήσουν σε σπηλιές. Κάποιοι έκαναν την πρώτη επιλογή. Αυτοί που έμεναν προσπαθούσαν να ξανακτίσουν τα σπίτια τους, τα οποία οι ισραηλινοί τους τα κατεδάφιζαν πάλι.

  Οι ισραηλινοί εμπόδισαν το κτίσιμο ενός σχολείου. Όμως οι άραβες κατάφεραν να το κτίσουν. Την ημέρα δούλευαν οι γυναίκες και το βράδυ οι άντρες. Ο Τόνι Μπλερ το επισκέφτηκε. Οι ισραηλινοί δεν τόλμησαν να καταστρέψουν σπίτια από εκεί όπου είχε περάσει ο Μπλερ.

  Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε κυρίως τον Yuval, ισραηλινό ακτιβιστή, με τον Basel, παλαιστίνιο κάτοικο της περιοχής, επίσης ακτιβιστή. Και οι δυο δημοσιογράφοι.

  Ο Yuval, όταν έμαθε αραβικά, άρχισε να βλέπει διαφορετικά τα πράγματα, να στέκεται κριτικός απέναντι στην πολιτική του ισραήλ απέναντι στους παλαιστίνιους. Επειδή ήξερε αραβικά του πρότειναν να τοποθετηθεί στις μυστικές υπηρεσίες όταν έκανε τη θητεία του, αλλά αρνήθηκε.

  Η Παλαιστίνη είναι μια πληγή που συνέχεια ματώνει.

  Αξίζει να δείτε την ταινία, βραβευμένη στο φεστιβάλ Βερολίνου.

  (Δεν μπόρεσα να αποφύγω τη σκέψη για αυτή τη βράβευση: Μήπως κάναμε καλά που τους εξοντώναμε στον πόλεμο; Δέστε τώρα τι κάνουν στους άραβες).   

Rich Peppiat, Kneecap (2024)

 

Rich Peppiat, Kneecap (2024)

 


  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Δεν μου αρέσουν ταινίες με τραγουδιστές, όπως δεν μου αρέσουν ταινίες με παλαιστές και γενικά με αθλητές. Όμως όταν πρόκειται να προβληθούν, όπως καληώρα το «Kneecap» με κεντρικά πρόσωπα τα μέλη ενός συγκροτήματος ραπ που προβάλλεται από σήμερα, ε, θα τις δω.

  Μου αρέσουν όμως οι πολιτικές ταινίες. Έτσι ήταν ευχάριστη έκπληξη για μένα να δω ότι το Kneepap είναι μια πολιτική ταινία, κάτι βέβαια που θα έπρεπε να είχα υποψιαστεί, αφού το συγκρότημα αυτό είναι ιρλανδικό, και μάλιστα πρωταγωνιστές είναι τα μέλη του συγκροτήματος, ενώ οι ηθοποιοί είναι σε δεύτερους ρόλους.

  Ζουν στο Belfast, την πρωτεύουσα της βόρειας Ιρλανδίας, την κατακτημένη από τους άγγλους.

  Η ταινία είναι εν μέρει βιογραφική, εν μέρει μυθοπλασίας. Ο σκηνοθέτης, αν και άγγλος, έχει ευαισθησίες, όπως διαβάζω στο βιογραφικό του στη βικιπαίδεια. Παραιτήθηκε από την εφημερίδα στην οποία δούλευε για την ισλαμοφοβία της και την ανήθικη δημοσιογραφία της. Επίσης ζει στο Μπέλφαστ, όπου και το συγκρότημα, και είναι παντρεμένος με ιρλανδή.

  Αντιβρετανικές ατάκες θα ακουστούν συχνά στην ταινία, ενώ ένα κεντρικό πρόβλημα είναι η γλώσσα. Πολιτιστικά πιο πάνω οι άγγλοι, αφομοίωσαν γλωσσικά τους ιρλανδούς. Γίνεται προσπάθεια για αναβίωση της γλώσσας, και σε ένα μεγάλο μέρος της ταινίας μιλάνε ιρλανδικά. Θυμάμαι που είχα δει, πριν πάρα πολλά χρόνια, ένα ιρλανδικό θεατρικό έργο στο οποίο κεντρικό θέμα ήταν η αναβίωση της γλώσσας.

  Να θυμίσουμε ότι δυο κορυφαίοι συγγραφείς που έγραψαν στην αγγλική είναι ιρλανδοί: ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Τζέημς Τζόυς.

  Υπάρχει κάτι στην ταινία που δεν μου άρεσε;

  Ναι, τα μέλη της κάνουν χρήση ναρκωτικών, και υπήρξαν μικροέμποροι ναρκωτικών.

  Όμως η πλοκή είναι συναρπαστική, και αυτό μου άρεσε πολύ.

  Γενικά μου άρεσε η ταινία, όπως και στο κοινό, πράγμα που φαίνεται από τη βαθμολογία της στο IMDb, 7,6.

  Δεν βάζω συχνά βαθμολογία στο IMDb, αλλά όταν μου αρέσει μια ταινία βάζω την αμέσως επόμενη, και κάποιες φορές τη μεθεπόμενη. Εδώ έβαλα 8.