Κατωχωρίτικες
ιστορίες, 4η ιστορία, Η σφυρίχτρα
Κάποιος
χωριανός μου ετοιμάζεται να πάει στην Αθήνα. Το λέει στους χωριανούς μας στο
καφενείο.
Τι
ήτανε να το πει!
Αρχίζουν οι παραγγελιές.
-Μου φέρνεις σε παρακαλώ ένα ζευγάρι γαλότσες, να τις φορώ στο περβόλι
όταν βρέχει;
-Μου φέρνεις σε παρακαλώ ένα σκούφο, γιατί στη Γεράπετρο τους έχουν
ακριβά;
-Μου φέρνεις και εμένα ένα τσεμπέρι για τη γυναίκα μου, γιατί θέλει να
λέει στις γειτόνισσες ότι το πήρε από την Αθήνα;
Και δόστου οι παραγγελιές.
Όμως
κανείς τους δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη να του πει «Δεν ξέρω πόσο θα κάνει, όμως
να, πάρε ένα δεκάρικο και μου γυρίζεις τα ρέστα».
-Μου φέρνεις και μένα μια σφυρίχτρα, γιατί το ρεβίθι που έχει μέσα έχει
φαγωθεί και δεν σφυρίζει καλά; Λέει τελευταίος και ο συγχωρεμένος ο δάσκαλός
μου ο Μανώλης ο Λασιθιωτάκης, συμμαθητής του πατέρα μου. Και βγάζει και του
δίνει ένα δεκάρικο.
-Δάσκαλε, του λέει, από όλους εδώ, μόνο εσύ θα σφυρίξεις.
2 comments:
Υπέροχος ο Μανώλης ο Λασηθιωτάκης. Είχα παρευρεθεί στην κηδεία του στο Κάτω Χωριό. Δυστυχώς χάσαμε πολύ νωρίς και τον γυιό του τον Μιχάλη.
Δυστυχώς πέθαναν νωρίς και οι δυο. Ο δάσκαλος κάπου στα 70 του, και ο Μιχάλης πριν κλείσει τα 60.
Post a Comment