Κατωχωρίτικες ιστορίες, 15η ιστορία, Η ώρα

Κατωχωρίτικες ιστορίες, 15^η ιστορία, Η ώρα

  Και αυτή η ιστορία θα ταίριαζε καλύτερα να ενσωματωθεί στα «Παντρολογήματα»,  αλλά να μην τη βάλω κι αυτή τσόντα όπως έκανα με την τελευταία ιστορία στο «Κλειδί».

  Αλλά, όπως έκανα και στο «Κλειδί», θα ξεκινήσω με ένα ανέκδοτο.

  Ή μάλλον με μια πραγματική ιστορία, κρητική, όμως όχι κατωχωρίτικη. Πάντως είναι σίγουρα από την επαρχία.

  Ρωτάει μια γυναίκα μιαν άλλη.

  -Ωρή συ, είντα ώρα ’ναι.

  -Δέκα και δέκα.

  -Και γιάντα δεν μου λες ντελόγο (αμέσως) είκοσι.

  Το Αντωνιό είναι μόλις δεκαπέντε χρονών και παντρεύεται με τη διαδικασία που περιέγραψα στα «Παντρολογήματα» μια γριά. Πόσο γριά δεν ξέρω, αλλά και τριαντάρα να ήταν, σε σχέση με ένα δεκαπεντάχρονο παιδί είναι γριά.

  Ο Αντώνης ξεπορτίζει κάθε βράδυ με τους φίλους του. Τουλάχιστον έτσι της λέει. Κάθε φορά που γυρνάει, αυτή ξεξυπνάει και τον ρωτάει τι ώρα είναι.

  -Τι ώρα είναι αυτή που γυρίζεις;

  -11 η ώρα.

  -Αργά είναι, άλλη φορά να έρχεσαι πιο νωρίς.

  Την άλλη μέρα.

  -Τι ώρα είναι αυτή που γυρίζεις;

  -12 η ώρα.

  -Αργά είναι, άλλη φορά να ανεμαζώνεσαι πιο νωρίς.

  Και την άλλη μέρα.

  -Τι ώρα είναι αυτή που γυρίζεις;

  -Μία η ώρα.

  -Επί τέλους, γύρισες και μια φορά νωρίς.

Biography and bibliography