Κατωχωρίτικες ιστορίες
Έχω
ρωτήσει χωριανούς μου να μου πουν ιστορίες «Του τάφου». Όμως ελάχιστοι ήξεραν, ενώ
αντίθετα ήξεραν πολλές αστείες ιστορίες
με συγχωριανούς μας, και επέμεναν να μου τις πουν. Τελικά αποφάσισα να αρχίσω
να τις καταγράφω κι αυτές. Ονόματα όμως, για ευνόητους λόγους, δεν θα αναφέρω.
Κατωχωρίτικες ιστορίες, 1η ιστορία, Το
αμπέλι
Άλλο κλεψιά και άλλο κλεψά. Κλεψιά είναι η συστηματική κλεψιά, για το οικονομικό
όφελος. Η κλεψά αναφέρεται σε κάποιο φρούτο εποχής όπως πορτοκάλι, μανταρίνι, ρόδι,
σταφύλι, κ.λπ. Όταν ήμασταν μικροί λέγαμε: πάμε στην κλεψά; όπως θα λέγαμε
αργότερα, πιο μεγάλοι: πάμε πλατεία;
Και πηγαίναμε. Για να κόψουμε κανένα πορτοκάλι ή κανένα μανταρίνι να
φάμε, μέχρι που να χορτάσουμε. Ποτέ δεν παίρναμε τσάντες για να κουβαλήσουμε
στο σπίτι, γιατί αυτό δεν θα ήταν «κλεψά», θα ήταν «κλεψιά».
Ο
χωριανός μου πάει στην κλεψά. Μπαίνει μέσα σε ένα αμπέλι για να κόψει κανένα
σταφύλι να το φάει. Ξαφνικά παίρνει το μάτι του τον αγροφύλακα που τον έχει
πάρει χαμπάρι. «Την πάθαμε», σκέφτεται. Κατευθύνεται προς την έξοδο του
αμπελιού ενώ ο ντραγάτης, όπως λέγαμε παλιά τον αγροφύλακα, σπεύδει προς συνάντησή
του. Σκέφτεται τι δικαιολογία θα βρει, πώς βρέθηκε μέσα στο ξένο αμπέλι.
-Δε μου λες κουμπάρε, τι γύρευες μέσα στο ξένο αμπέλι;
-Πήγα να χέσω, για να μη με δούνε.
Ο αγροφύλακας
δεν είναι αφελής, καταλαβαίνει ότι του λέει ψέματα.
-Πάμε να μου δείξεις εκεί που έχεσες.
«Την
πατήσαμε», σκέφτεται ο χωριανός, «τώρα τι γίνεται;». Δεν του μένει άλλη επιλογή
παρά να οδηγήσει τον αγροφύλακα στο μέρος που υποτίθεται ότι έχεσε. Επάνω που
του ήλθε η φαεινή ιδέα να του πει ότι πήγε πράγματι σε μια κουρμούλα παραδίπλα
να χέσει αλλά δεν τα κατάφερε γιατί είχε δυσκοιλιότητα, βλέπει μπροστά του σκατά.
Όμως από μακριά έκαναν μπαμ πως δεν ήταν σκατά ανθρώπου αλλά σκατά σκύλου.
-Να, λέει στον αγροφύλακα, εδώ έχεσα.
-Εμένα θα κοροϊδέψεις; του λέει αυτός. Αυτά δεν είναι σκατά ανθρώπου,
αυτά είναι σκατά σκύλου.
-Γιατί, με άφησες να τα κάνω ανθρωπινά;
Posts
No comments:
Post a Comment