Book review, movie criticism

Saturday, July 25, 2020

Jean-Pierre Melville, Ο αστυνόμος (Un flic, 1972)


Jean-Pierre Melville, Ο αστυνόμος (Un flic, 1972)


  Από προχθές στους κινηματογράφους.
  Ευυπόληπτοι πολίτες, αφού ληστέψουν μια τράπεζα αποφασίζουν να κάνουν μια ακόμη πολύ πιο προσοδοφόρα επιχείρηση: να κλέψουν μια μεγάλη ποσότητα ηρωίνης. Θα τα καταφέρουν, όμως ο τέταρτος της παρέας που τραυματίστηκε κατά τη ληστεία θα αποτελέσει το νήμα που θα οδηγήσει τον αστυνόμο Αλέν Ντελόν στα ίχνη τους.
  Η ηρωίνη μεταφέρεται μέσω ενός τραίνου. Θα το πλησιάσουν από πάνω με ένα ελικόπτερο. Ο αρχηγός τους θα κατέβει με ένα συρματόσχοινο, θα εξουδετερώσει τον μεταφορέα και θα πάρει τις δυο βαλίτσες που είναι γεμάτες με σακουλάκια ηρωίνη. Θα τον ξανανεβάσουν πάνω στο ελικόπτερο.
  Είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια επεισόδιο της ταινίας, το πιο εντυπωσιακό, που συμβαίνει περίπου σε real time.
  Δεν υπάρχει καμιά γυναίκα στην ταινία;
  Υπάρχει, είναι η όμορφη Κατρίν Ντενέβ, η γκόμενα του αρχηγού, που πηδιέται όμως πότε πότε με τον αστυνόμο. Αυτή θα αποτελέσει την άκρη του νήματος.
  Η ταινία θα ήταν μια συνηθισμένη αστυνομική αν δεν υπήρχε αυτό το συναρπαστικό επεισόδιο με το τραίνο. Και βέβαια το «τέλος» των ληστών, που δεν είναι ακριβώς το κλασικό των ταινιών του είδους.
 

No comments: