Mate Rudolph, Aliki my love (1963) Αλίκη Βουγιουκλάκη
Είπα αν δεν τη δω τώρα δεν θα τη δω ποτέ.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για τη «Μανταλένα» για την οποία πριν λίγο είχα γράψει, διάβασα για την πρώτη και τελευταία ξενόγλωσση ταινία της Αλίκης, την απαγορευμένη «Αλίκη αγάπη μου». Τελικά δεν ήταν απαγορευμένη, έτσι λέει την χαρακτήρισαν οι δημοσιογράφοι γιατί περιείχε γυμνό. Γρήγορα ξεχάστηκε παρά τις λαμπρές πρεμιέρες. Την έθαψε, διαβάζω, και ο ίδιος ο Φίνος, για να σώσει τη φήμη της Αλίκης.
Έψαξα στο youtube, υπάρχει-σε μια χάλια ποιότητα, με εβραίικους, αν δεν απατώμαι, και γαλλικούς, εδώ δεν απατώμαι, υπότιτλους. Ένας γενναιόφρων υποτιτλιστής μετέφρασε εξ ακοής.
Ήμουνα περίεργος να δω αυτές τις περιβόητες τολμηρές σκηνές. Βέβαια ήξερα ότι οι ερωτικές σκηνές σε μια ταινία των αρχών του ’60 θα ήταν για παιδιά του κατηχητικού, σαν αυτές που είδαμε και στη «Λολίτα» (1964) του Κιούμπρικ. Με δεδομένη μάλιστα την χάλια ποιότητα της ταινίας, το ενδιαφέρον ήταν καθαρά κινηματογραφικό.
Περιμένω να δω τις περιβόητες σκηνές, περιμένω, περιμένω, τίποτα. Πλησιάζουμε στο τέλος. Τελικά πότε θα τις δείξει; Μας γκάστρωσε.
Η Βουγιουκλάκη με τον «Jess Conrad, ο οποίος χαρακτηρίστηκε “ξενέρωτος” από τους κριτικούς» όπως διαβάζω στη «Μηχανή του Χρόνου», κολυμπούν, αφού η Αλίκη άνοιξε μια τρύπα για να βουλιάξει η βάρκα, προς ένα ξερονήσι.
Πρέπει να βγάλουν τα ρούχα τους να στεγνώσουν. Εδώ θα δούμε τις σκηνές αυτές σκέφτηκα, σίγουρος πια. Γδύνονται από τη μια και από την άλλη μεριά ενός βράχου, που δεν φτάνει το ύψος ενός ανθρώπου. Κρυφοκοιτάζουν ο ένας τον άλλο.
Τώρα θα τη δούμε γυμνή την Αλίκη!!!
Βλέπουμε το κεφάλι της, το πόδι της, υποτίθεται ότι είναι γυμνή. Τώρα, όπου να ’ναι θα τη δούμε ολόκληρη. Η αγωνία κορυφώνεται. Και ξαφνικά, για δέκατα του δευτερολέπτου, βλέπουμε ότι φοράει σουτιέν.
Αμέσως μετά βλέπουν ένα καράβι μακριά, ντύνονται στα γρήγορα και κάνουν σινιάλα.
Αυτό ήταν όλο; σκέφτομαι απογοητευμένος.
Το επεισόδιο αυτό μπορείτε να το δείτε σε πολύ καλύτερη ποιότητα στο youtube.
Δεν είπαμε το στόρι.
Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό αιγαιοπελαγίτικο νησί που λέγεται «Ευτυχία». Το έχει κληρονομήσει ο Richard και θέλει να το πουλήσει.
Και οι κάτοικοι;
Ε, τι να γίνει, θα πρέπει να φύγουν. Στο νησί θα κτιστεί μια ξενοδοχειακή μονάδα.
Το νησί δεν πουλήθηκε τελικά, η μητέρα της Αλίκης «θυμήθηκε» μια θαυματουργή συνταγή σάλτσας από την οποία θα βγάλουν λεφτά. Μου θύμισε το «Μυστικό της κοντέσας Βαλαίρενας» του Ξενόπουλου, με τη συνταγή για το φάρμακο για τα μάτια.
Μόνο;
Μου θύμισε ότι σιγά σιγά ξεπουλιέται και η Ελλάδα, άρχισε με το νερό, συνεχίζεται με τα δάση. Όταν ξεπουληθεί όλη θα μας πουν να φύγουμε.
Και πού να πάμε;
Ένας καλός προορισμός θα ήταν η Συρία.
Όλη η ταινία είναι κωμικά επεισόδια, καθώς η Αλίκη και η μητέρα της κοιτάζουν πώς να κρατήσουν τον Richard και το δικηγόρο του στο νησί, για να αποτρέψουν την πώλησή του.
Ο μοναξιασμένος δικηγόρος του Richard θα βρει τελικά το ταίρι του, που δεν είναι άλλη από τη μητέρα της Αλίκης. Έτσι έχουμε διπλό happy end.
Αφελές σενάριο, ό,τι
σώζει την ταινία είναι η δροσερή παρουσία της Αλίκης και η μουσική του Μάνου.
Διαβάστε το άρθρο της «Μηχανής
του χρόνου». Το διαφημιστικό πόστερ που θα δείτε εκεί δεν είναι σκηνή από
την ταινία, εδώ η Βουγιουκλάκη ολοφάνερα δεν φοράει σουτιέν, αλλά προσπαθεί, χωρίς
μεγάλη επιτυχία, να κρύψει τα στήθη της.
Και όσοι ψοφάτε για κουτσομπολιά όπως εγώ, διαβάστε και εδώ.
No comments:
Post a Comment