Stephen Herek, Life or something like it (2002)

Stephen Herek, Life or something like it (2002)

  Χαριτωμένη κομεντί, πάνω στο γνωστό μοτίβο του «αρχικά δεν χωνευόμαστε (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται) αλλά στο τέλος τα φτιάχνουμε».

  Η Αντζελίνα Τζολί είναι η γυναίκα, ο Edward Burns ο άντρας. Δημοσιογράφοι και οι δυο. Καταλύτης για τη σχέση τους ήταν η πρόβλεψη ενός άστεγου «προφήτη» ότι η Αντζελίνα Τζολί θα πεθάνει σε μια βδομάδα. Ανοησίες, αλλά όταν άρχισαν να επαληθεύονται όλες οι ενδιάμεσες προβλέψεις του, η μια μετά την άλλη, τα πράγματα γίνονται σοβαρά. Ο Burns τρέχει τρομοκρατημένος να τη συναντήσει στη Νέα Υόρκη. Αυτή είχε ένα ατύχημα, μια αδέσποτη σφαίρα, αλλά τη γλίτωσε. Τελικά ο θάνατός της ήταν συμβολικός, πέθανε ο παλιός της εαυτός.

  Υπερβολές της κωμωδίας οι προβλέψεις; Αντιγράφω ένα απόσπασμα που παρέθεσα στη βιβλιοκριτική μου για το βιβλίο του Jaime Alazraki «Μπόρχες».  

  «Η τραγική αντίθεση ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που πιστεύει πως είναι ο αφέντης και ο δημιουργός της μοίρας του, και σε ένα κείμενο ή θεϊκό σχέδιο που αυτή η μοίρα είναι ήδη προδιαγραμμένη, εξεικονίζει το πρόβλημα του ανθρώπου σε σχέση με τη σύμπαν: ο κόσμος είναι αδιαπέραστος, αλλά ο ανθρώπινος νους δεν παύει να προτείνει διάφορα σχέδια».

   Μεγάλη κουβέντα, θα κλείσω μόνο με μια επισήμανση που μόλις τώρα έκανα στο παραπάνω απόσπασμα. Η φράση «ο δημιουργός της μοίρας του» είναι οξύμωρο, που το νόημά της βέβαια είναι ότι δεν υπάρχει μοίρα.