Kaneto Shindo, Kenji Mizoguchi, the life of a film director (1975)

Kaneto Shindo, Kenji Mizoguchi, the life of a film director (1975)

  Αφού είδαμε και τον «Δρόμο της ντροπής», την τελευταία ταινία του Kenji Mizoguchi, είδαμε και το ντοκιμαντέρ που γύρισε για τη ζωή του ο Κανέτο Σίντο που έχει τίτλο «Κέντζι Μιτζόγκουτσι, η ζωή ενός σκηνοθέτη κινηματογράφου».

  Η ταινία ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια της ζωής του Μιτζόγκουτσι (1898-1956). Με «στημένες» συνεντεύξεις, ο συνεντευξιαζόμενος παραθέτει βιογραφικά του στοιχεία. Στη συνέχεια έχουμε αυθεντικές συνεντεύξεις από πρόσωπα που συνεργάστηκαν μαζί του, όπου ακούμε πολλά πράγματα για το χαρακτήρα του και την προσωπικότητά του. Πάρα πολλοί αναφέρονται στην τελειομανία του, που ερμηνεύει βέβαια και την επιτυχία του ως σκηνοθέτη. Ακούμε αρκετά λεπτομερειακά για το επεισόδιο στο οποίο η πόρνη με την οποία συζούσε τον μαχαίρωσε. Ακούμε για το γάμο του, και την ψυχολογική κατάρρευση της γυναίκας του για την οποία ένιωθε ένοχος. Μαθαίνουμε ότι σπάνια έδινε λεπτομερείς οδηγίες στους ηθοποιούς του για το πώς να παίξουν μια σκηνή, αλλά προσπαθούσε κυρίως να τους βάλει στο πετσί του ρόλου τους και μετά τους άφηνε να παίξουν όπως ένιωθαν. Βέβαια αν κάτι δεν του άρεσε, τους το επεσήμαινε και ξανάπαιζαν τη σκηνή. Ακούσαμε από την ίδια την Kinuyo Tanaka για το πώς τη φόρτωσε με ένα σωρό βιβλία για το bunraku, το κινέζικο κουκλοθέατρο, προκειμένου να μπει καλύτερα στο ρόλο της, επεισόδιο που είδαμε στην βιογραφική ταινία του Kon Ichikawa «Ηθοποιός». Και βέβαια ακούσαμε πολλά για τον έρωτα του Μιτζόγκουτσι για την Τανάκα· έρωτα τον οποίο δεν της τον εξομολογήθηκε ποτέ, αλλά της τον μετέφεραν τρίτα πρόσωπα. Η Τανάκα είπε ότι δεν αγαπούσε την ίδια αλλά τις γυναίκες που ενσάρκωνε στις ταινίες του, και ότι δεν τον θεωρούσε κατάλληλο σαν σύζυγο. Όμως δεν είπε αυτό που ακούσαμε στην ταινία του Kon Ichikawa, ότι μετά τον αποτυχημένο γάμο της ήταν αποφασισμένη να μην ξαναπαντρευτεί. Φυσικά είδαμε αρκετές σκηνές από ταινίες του Μιτζόγκουτσι, αλλά προπαντός ακούσαμε πολλά για την τεχνική πλευρά των γυρισμάτων και την εξέλιξή της με τα χρόνια. Για παράδειγμα, στα πρώτα χρόνια οι σκηνές γυρίζονταν μέσα σε γυάλινα στούντιο για να έχουν τον φυσικό φωτισμό του ήλιου. Ο κάμεραμαν μας λέει ότι όταν συννέφιαζε, ρύθμιζε ο ίδιος με το άλλο χέρι το άνοιγμα του διαφράγματος, ενώ ταυτόχρονα έπαιρνε τη σκηνή. Ο Μιτζόγκουτσι επίσης προσπαθούσε να έχει αυθεντικά εξαρτήματα στα πλάνα του. Και πολλά άλλα, και πολλά άλλα, όλα τους πολύ ενδιαφέρονται.

  Αξίζει να δείτε την ταινία, που υπάρχει στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.