Cheng Shiqing, Lady of the dynasty (王朝的女人·杨贵妃 2015)

Cheng Shiqing, Lady of the dynasty (王朝的女人·杨贵妃 2015)

  Με αφορμή την ταινία του Kenji Mizoguchi «Η πριγκίπισσα Yang Guifei» είπα να δω και όποιες άλλες ταινίες είχαν γυριστεί πάνω στη ζωή της άτυχης παλλακίδας Yang Guifei. Κάτι ανάλογο είχα κάνει και με την ταινία του «47 ronin».

  Στην σκηνοθεσία της ταινίας συμμετείχαν, εκτός από τον Τσενγκ Σιτσίνγκ, και άλλοι σκηνοθέτες, ανάμεσα στους οποίους και οι δυο κορυφαίοι Τζανγκ Γιμόου και Tian Zhuangzhuang. Η αγγλική μετάφραση του τίτλου παραλείπει το Yang Guifei, προφανώς επειδή είναι άγνωστο όνομα στους δυτικούς και δεν θα ήταν σε καμιά περίπτωση κράχτης, απλώς θα βάρυνε τον τίτλο της ταινίας.

  Περισσότερο πιστός πάνω στο ιστορικό γεγονός φαίνεται ότι είναι ο Kenji Mizoguchi. Η παραλλαγή της γνωστής όπερας του Πεκίνου «Αντίο παλλακίδα μου» είναι ότι η παλλακίδα δεν αναγκάζεται να απαγχονιστεί αλλά αυτοκτονεί η ίδια την παραμονή μιας αποφασιστικής μάχης, φοβούμενη μήπως ο αγαπημένος της, ανησυχώντας για την τύχη της σε περίπτωση ήττας, δεν έδειχνε το απαιτούμενο θάρρος στη μάχη. Στην «Κυρία της δυναστείας» έχουμε μια άλλη παραλλαγή: η παλλακίδα αυτοκτονεί, ξέροντας ότι αυτή είναι η απαίτηση των πιστών στον αυτοκράτορα στρατευμάτων, παίρνοντας δηλητήριο. Μετά από μια τελευταία ερωτική συνεύρεση το δηλητήριο αρχίζει να επενεργεί. Τον παρακαλεί να της δώσει ένα τέλος για να πάψει να υποφέρει. Αυτός τραβάει τις άκρες από το σάλι της, το οποίο αυτή είχε τυλίξει ήδη γύρω από το λαιμό της, στραγγαλίζοντάς την.

  Υπάρχουν επίσης νέα επεισόδια στην πλοκή, όπως ότι η παλλακίδα αρχικά ήταν γυναίκα ενός από τους γιους του, τον οποίο παράτησε όταν είδε να την παζαρεύει στον πατέρα του ξέροντας ότι του άρεσε, με αντίτιμο να τον ανακηρύξει διάδοχο. Επίσης η αγαπημένη αυτοκράτειρα που είδαμε στο έργο του Μιτζόγκουτσι εξύφανε μια συνομωσία για να βγάλει από τη μέση τρεις άλλους γιους του αυτοκράτορα από μια προηγούμενη γυναίκα, για να προωθηθεί ο δικός της γιος. Το κατάφερε, όμως όταν αποκαλύφθηκε η συνομωσία της αυτοκτόνησε. Δεν ξέρω πόσα απ’ αυτά είναι αληθινά, ιστορικά γεγονότα.

  Η ταινία, γυρισμένη το 2015, έχει την θεαματικότητα και τον ματωμένο ρεαλισμό των σύγχρονων κινέζικων blockbuster ταινιών. Βλέπεται πολύ ευχάριστα αλλά, βέβαια, δεν είναι Μιτζόγκουτσι. Όμως, διαβάζω τώρα στη βικιπαίδεια, δεν έτυχε καλής υποδοχής, και η βαθμολογία της στο IMDb είναι μόλις τέσσερα. Όχι, το θεωρώ άδικο, όμως, όπως γράφω συχνά, de gustibus non est disputandum (περί ορέξεως κολοκυθόπιττα). Εγώ θα βάλω 7.