Book review, movie criticism

Friday, July 26, 2019

Kenji Mizoguchi 25. 1953 A Geisha a.k.a. Gion Music Festival (祇園囃子 Gion bayashi)


Kenji Mizoguchi 25. 1953 A Geisha a.k.a. Gion Music Festival (祇園囃子 Gion bayashi)


  Οι γκέισες είναι, όπως είπαμε, μια εμμονή για τον Μιτζόγκουτσι. Στην ταινία αυτή βλέπουμε την Miyoharu, την γκέισα, να παίρνει τελικά σαν μαθητευόμενή της (maiko) την Eiko, κόρη μιας στενής της φίλης, επίσης γκέισας, που πέθανε πρόσφατα. Η Eiko την θερμοπαρακαλεί να τη δεχθεί, ο θείος της την πιέζει να κάνει έρωτα μαζί του, θέλει να ξεφύγει. Όμως πρέπει να ζητήσουν την έγκριση του πατέρα της. Αυτός αρνείται να υπογράψει, θέλοντας να μην έχει καμιά σχέση με την κόρη του, την οποία βέβαια έχει να τη δει χρόνια. Τελικά θα ξεπεράσουν το σκόπελο της υπογραφής.
  Η ταινία είναι χωρίς σασπένς, αποτελείται από διάφορα επεισόδια στα οποία διεκτραγωδείται η ζωή της γκέισας. Το να της την πέσει ο πελάτης για να τη βιάσει είναι ένα απ’ αυτά. Η Eiko θα αντισταθεί γενναία και θα του καταφέρει μια πολύ μεγάλη πληγή με τα δόντια της που θα τον στείλει για ένα μήνα στο νοσοκομείο.
  Η γκέισα, όπως είπαμε, δεν είναι πόρνη αλλά μπορεί να καταλήξει εύκολα στην πορνεία δεχόμενη την ερωτική συνεύρεση με πελάτες της. Αυτή είναι η χειρότερη περίπτωση. Μια άλλη περίπτωση, η πιο συνηθισμένη που ήταν η περίπτωση της μητέρας της Eiko, είναι να βρει προστάτη. Ο προστάτης είναι ο ξεχωριστός πελάτης που τη γεμίζει δώρα, με τον οποίο όμως έχει σεξουαλικές σχέσεις. Η Miyoharu δεν θέλει να έχει προστάτη, και φυσικά ούτε σεξουαλικές σχέσεις με κανένα πελάτη της. Στο τέλος όμως θα υποκύψει για να βγουν από το οικονομικό αδιέξοδο, αποτρέποντας έτσι την Eiko να δεχθεί προστάτη. -Εγώ θα είμαι ο προστάτης σου, της λέει, γεμίζοντάς τη δώρα που αγόρασε με τα χρήματα που της έδωσε ο πελάτης στον οποίο ενέδωσε.
  Στην ανάρτησή μας για το «Πορτραίτο της κυρίας Yuki» γράψαμε: «Τελικά πολλοί σκηνοθέτες, όπως και συγγραφείς άλλωστε, έχουν τις θεματικές τους εμμονές. Για τον Γιασουτζίρο Όζου είναι η ανθρώπινη καλοσύνη. Για τον Κέντζι Μιτζόγκουτσι είναι η θλιβερή μοίρα της γυναίκας».
  Στην ταινία αυτή του Μιτζόγκουτσι βλέπουμε την οζουική καλοσύνη στο πρόσωπο της Miyoharu να κατευθύνεται για πρώτη φορά όχι σε έναν άντρα για τον οποίο η γυναίκα τρέφει, μισοσυνειδητά-μισοασυνείδητα, ερωτικά αισθήματα, αλλά σε μια άλλη γυναίκα την οποία βλέπει σαν κόρη. Την καλοσύνη της αυτή τη βλέπουμε και σε ένα άλλο επεισόδιο, όταν έδωσε κάποια πολύτιμα προσωπικά της αντικείμενα μια και δεν είχε χρήματα στον πατέρα της Eiko, όταν πήγε και της κλαύτηκε ότι ήταν σε τόσο δεινή οικονομική κατάσταση που σκόπευε να αυτοκτονήσει.
  Χάρηκα πολύ αυτή την ταινία γιατί επί πλέον διέψευσε την αφηγηματική προσδοκία μου για ένα unhappy end, όπως το συνηθίζει ο Μιτζόγκουτσι.
  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Η ζωή της Οχάρου».
  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube αλλά χωρίς υπότιτλους. Μπορείτε να την κατεβάσετε και να ψάξετε για υπότιτλους, ίσως βρείτε. Τη δική μου ανάρτηση την κατέβασαν.

No comments: