Book review, movie criticism

Friday, July 12, 2019

Ian Padrón, Cabanastation, 2011


Ian Padrón, Cabanastation, 2011


  Από χθες στο Στούντιο.
  Ήρωες, «Εκείνος και εκείνος», το πλουσιόπαιδο και το φτωχόπαιδο. Θέμα, οι ταξικές διαφορές.
  Ταξικές διαφορές στην Κούβα;
  Και όμως ναι, πάντα θα υπάρχουν ταξικές διαφορές, ορίζοντας την τάξη με μια πιο πλατιά έννοια. Σε πιο απλό λεξιλόγιο, πάντα θα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ευνοημένοι και μη ευνοημένοι.
  Το πλουσιόπαιδο είναι ευνοημένο. Με γονείς που το υπεραγαπούν βλέπει με περιφρόνηση το φτωχόπαιδο που δεν έχει playstation. Το φτωχόπαιδο, με τη μητέρα του νεκρή και τον πατέρα του στη φυλακή, έχει όμως την φροντίδα της γιαγιάς του. Το πλουσιόπαιδο, χωρίς φίλους, μαμόθρεφτο. Το φτωχόπαιδο, με πολλούς φίλους, κωλοπετσωμένο.
  Και το μοτίβο, «αρχικά δεν χωνευόμαστε αλλά στο τέλος τα φτιάχνουμε». -Δεν έχεις playstation; Είσαι σαν ζητιάνος, λέει το πλουσιόπαιδο στο φτωχόπαιδο για να εισπράξει μερικές μπουνιές και το φτωχόπαιδο την κατσάδα της δασκάλας και του διευθυντή.
  Και πώς τα έφερε η μοίρα:
  Το πλουσιόπαιδο, στη γιορτή της πρωτομαγιάς όπου είχε συμμετάσχει με τους πιονιέρους, παίρνει λάθος λεωφορείο για την επιστροφή. Για να μην τα πολυλογούμε, καταλήγει στο φτωχογειτονιά του φτωχόπαιδου. Θα τον συναντήσει. Και εκεί θα γνωρίσει ένα καινούριο κόσμο, αγάπης αλλά και βίας. Και θα φιλήσει για πρώτη φορά κορίτσι.
  Τελικά τα δυο παιδιά, μέσα από πολλές περιπέτειες, θα γίνουν πρώτοι φίλοι.
  Δεν ξέρω τα γούστα σας, εγώ μια τέτοια ταινία δεν θα την έχανα με τίποτα.
 

No comments: