Frank Perry, Ο κολυμβητής (The swimmer, 1968)

Frank Perry, Ο κολυμβητής (The swimmer, 1968)

  Υπάρχουν ιστορίες χαρακτήρων και ιστορίες καταστάσεων. Ο «Κολυμβητής» είναι μια ιστορία χαρακτήρων, μεταφορά από το ομώνυμο διήγημα του John Cheever.

  Πρωτοδιάβασα το διήγημα, για να κάνω τη σύγκριση. Αναρωτιόμουνα τι ταινία θα έφτιαχνε απ’ αυτό ο Φρανκ Πέρι, τόσο μικρό που ήταν. Και για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που η κινηματογραφική μεταφορά ξεπερνάει το λογοτέχνημα, είτε διήγημα είναι αυτό είτε μυθιστόρημα.

  Ο σεναριογράφος κρατάει τον βασικό σκελετό, μια σειρά από επεισόδια στη μορφή του Α+Β+Γ+Δ… αλλά τα εμπλουτίζει.

  Ο Ned (εξαιρετικός στο ρόλο του ο Μπαρτ Λάγκαστερ) βρίσκεται στο σπίτι φίλων που έχουν μια πισίνα. Και ξαφνικά του περνάει η ιδέα να επιστρέψει σπίτι του περνώντας κολυμπώντας από όλες τις ενδιάμεσες πισίνες, και διανύοντας την μεταξύ τους απόσταση πεζός και ξυπόλυτος. Θα συναντήσει διάφορους, και με τις συναντήσεις αυτές θα σχηματίσουμε σιγά σιγά το πορτραίτο του.

  Γεροδεμένος, αθλητικός, έχει το παράστημα ενός επιτυχημένου της ζωής. Όμως στην «οδύσσεια» της επιστροφής αυτής θα σχηματίσουμε σιγά σιγά άλλη εικόνα, την εικόνα ενός looser.

  Θα ξεχωρίσουμε κάποιες επαφές του κατά τη διαδρομή. Η πρώτη είναι με μια εικοσάχρονη κοπέλα, φίλη των κοριτσιών του. Είχε να τη δει χρόνια. Την προσκαλεί να κάνουν μαζί αυτή τη διαδρομή. Δέχεται. Και στο δρόμο του εξομολογείται πόσο ήταν ερωτευμένη μαζί του. Αρχίζει να της την πέφτει, και όταν γίνεται πιο τολμηρός, στα λόγια μόνο είναι αλήθεια, αυτή πανικόβλητη το βάνει στα πόδια.

  Αργότερα θα συναντήσει ένα μοναχικό παιδί και θα του φερθεί με καλοσύνη. Σίγουρα έχει και θετικά στοιχεία στον χαρακτήρα του· γιατί στις μεταγενέστερες επαφές του θα μάθουμε ότι είναι αντιπαθής σε πολλούς, ότι παίρνει δανεικά κι αγύριστα, ότι παράτησε μια κοπέλα, παράλληλη σχέση ενώ ήταν παντρεμένος, ότι οι κόρες του τον περιφρονούν, ότι…

  Κατά τη διαδρομή πέφτει και κτυπάει στο πόδι. Συνεχίζει κουτσαίνοντας. Ο καιρός χειροτερεύει, αρχίζει να κρυώνει φοβερά. Όταν φτάνει στο σπίτι του έχει αρχίσει να βρέχει. Τρέχει να μπει μέσα, όμως η πόρτα είναι κλειστή. Από τα σπασμένα παράθυρα βλέπουμε ότι το σπίτι μέσα είναι άδειο.

  Αν και είναι αντιπαθής σε πολλά πρόσωπα που συναντάει, εμείς νοιώθουμε οίκτο γι’ αυτόν, ιδιαίτερα όταν τον βλέπουμε να βρίσκεται, σε άθλια κατάσταση, μπροστά στο εγκαταλειμμένο από καιρό σπίτι του, οπότε καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ βαθιά διαταραγμένος ψυχολογικά.

  Γυρίστηκε και ένα ντοκιμαντέρ το 2014 με τίτλο «The story of the swimmer», που δυστυχώς δεν μπόρεσα να το βρω. Μου άρεσε τόσο πολύ η ταινία που ευχαρίστως θα το έβλεπα, όπως είδα και ένα ανάλογο ντοκιμαντέρ για την ταινία του Peter Weir «Picknic at hanging rock».
  Ξέχασα να το γράψω, έκανα κι εγώ κάτι ανάλογο με τον Ned. Την ιστορία την έχω αφηγηθεί σε ένα αυτοβιογραφικό μου κείμενο που έχει τίτλο "Η σχέση μου με το κολύμπι".