Kenji Mizoguchi 26. 1953 Ugetsu (雨月物語 Ugetsu monogatari)

Kenji Mizoguchi 26. 1953 Ugetsu (雨月物語 Ugetsu monogatari)

  Μ’ αυτή την ταινία ο Μιτζόγκουτσι κάνει μια στροφή σε ταινίες εποχής.

  Η υπόθεση διαδραματίζεται τον 17^ο αιώνα, μια εποχή εμφύλιου πολέμου. Ο Γκεντζουρό είναι αγρότης, αλλά και αγγειοπλάστης. Ο Τομπέι είναι κι αυτός αγρότης, φίλος του. Ο Γκεντζουρό ονειρεύεται να γίνει πλούσιος για να μη στερεί τίποτα από τη γυναίκα του και το γιο του. Ο Τομπέι, παντρεμένος και αυτός, ονειρεύεται να γίνει σαμουράι, για να νοιώθει η γυναίκα του περήφανη πλάι του.

  Μια καινούρια φουρνιά από αγγεία παραλίγο να καταστραφεί όταν έφτασαν οι στρατιώτες. Επιμένουν να πάνε να τα πουλήσουν, παρά τις αντιρρήσεις των γυναικών τους. Με τη βάρκα, τους λέει κάποιος, θα είναι πιο ασφαλείς. Παίρνουν τη βάρκα. Στο δρόμο όμως μαθαίνουν ότι οι πειρατές καραδοκούν. Αφήνουν τις γυναίκες και συνεχίζουν.

  Τι γίνεται μετά;

  Πουλούν τα αγγεία, πιάνουν καλά λεφτά. Ο Τομπέι αγοράζει την πανοπλία και τη λόγχη που ονειρευόταν, τη φοράει, σωστός σαμουράι. Ο Γκεντζουρό πέφτει στα δίκτυα μιας γυναίκας, που όμως είναι φάντασμα. Οι εχθροί τους κατέστρεψαν τον οίκο τους, τους σκότωσαν όλους. Δεν είχε προλάβει να γνωρίσει τον έρωτα. Τον γνώρισε με τον Γκεντζουρό. Θέλει να τον πάρει μαζί της. Όμως ο ίδιος, κάποια στιγμή, προειδοποιείται από ένα μάγο και το σκάει.

  Κακιά η γυναίκα;

  Όλος ο οίκτος μας πηγαίνει σ’ αυτήν που λαχταρούσε τον έρωτα, καθώς δεν είχε προλάβει να τον γνωρίσει ζωντανή.

  Ο Τομπέι θα πέσει πάνω σε στρατιώτες. -Εσύ σαμουράι; Εσύ είσαι αγρότης, την πανοπλία σου από κάπου την έκλεψες. Και του την παίρνουν αφού του δίνουν ένα γερό μπερντάχι. Στο δρόμο της επιστροφής του στο χωριό συναντάει τη γυναίκα του σε ένα πορνείο. Την είχαν βιάσει κάποιοι στρατιώτες, αλλά μεγαλόψυχοι της άφησαν χρήματα. Θα του τα ψάλλει που δεν την άκουσε, και αυτός θα την συγχωρέσει.

  Ο Γκεντζουρό θα γυρίσει στο χωριό. Στο σπίτι θα συναντήσει τη γυναίκα του, με το γιο τους κοιμισμένο στην αγκαλιά της. Όμως θα βρεθεί και αυτός προ εκπλήξεως. Τη γυναίκα του την είχαν σκοτώσει (έχουμε δει το επεισόδιο που την τραυμάτισαν), και ο πρόεδρος του χωριού είχε αναλάβει τον γιο του. Όμως το προηγούμενο βράδυ τον έχασε. Φαντάστηκε ότι γύρισε σπίτι. Είναι εκεί σε μια γωνιά, όπου τον είχε βάλει ο πατέρας του, κοιμισμένος. Συνειδητοποιεί τότε ότι το γιο του τον είχε φέρει το φάντασμα της γυναίκας του.

  Η ταινία τιμήθηκε με Αργυρό Λιοντάρι στο φεστιβάλ Βενετίας. Είναι μια από τις ταινίες με τις οποίες το δυτικό κοινό γνώρισε τον γιαπωνέζικο κινηματογράφο. Όμως εμβληματική γι’ αυτή τη γνωριμία υπήρξε η ταινία του Κουροσάβα «Ρασομόν», όπως ακούμε στην ταινία «Η ηθοποιός» του Kon Ichikawa.

  Σχεδόν πάντα γράφω για το θέμα της ταινίας. Εδώ που δεν υπάρχει θέμα (δυο ιστορίες με φαντάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του Ueda Akinari ένωσε σ’ αυτή την ταινία ο Μιτζόγκουτσι) συνειδητοποιώ τον συναισθηματικό τόνο. Σε όλες τις ταινίας του Mizoguchi κυριαρχεί η απαισιοδοξία. Η δυστυχία πλήττει τους ήρωες, μια δυστυχία από την οποία δεν μπορούν να αποδράσουν. Βρίσκεται στους αντίποδες του Yasujiro Ozu, στις ταινίες του οποίου η ανθρωπιά και η καλοσύνη που χαρακτηρίζουν τους ήρωές του μας γεμίζουν με αισιοδοξία.

  Η ταινία με τη μουσική της, τα τραγούδια της, αλλά και με το βάδισμα του φαντάσματος της νεκρής αρχόντισσας και της ακολουθίας της, θυμίζει θέατρο Νο.

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με κορεάτικους υπότιτλους. Δυστυχώς η δική μου ανάρτηση αποκλείστηκε, καθώς και μια άλλη που είχε αγγλικούς. Μπορείτε να την κατεβάσετε και ίσως βρείτε υπότιτλους. Δοκιμάστε και μ’ αυτή την ανάρτηση, που είναι χωρίς υπότιτλους.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Η γκέισα».