Chen Kaige, Life on a string (命若琴弦 1991)
Η ζωή είναι σαν μια χορδή, είναι ο
κινέζικος τίτλος, μεταφορά μυθιστορήματος.
H ταινία με
ενθουσίασε. Έχει 6,9 βαθμολογία στο IMDb, όμως εγώ έβαλα 8.
Μια ποιητική ταινία,
τόσο στο μύθο όσο και στα πλάνα και στο μοντάζ, στυλιζαρισμένη εν πολλοίς, μου
θύμισε Παρατζάνοφ, αλλά και κάποιες ιρανικές. Θα δούμε συχνά άντρες να κρατάνε
πυρσούς, λες και είμαστε στο Ιράν και έχουμε να κάνουμε με ζωροαστριστές. Ο
λόγος είναι περιορισμένος.
Ο γέρο τυφλός παίζει
sanxia (σανχιά, με
κρητική προφορά), ένα τρίχορδο όργανο σαν μπάντζο. Του έχουν πει ότι όταν
σπάσει χίλιες χορδές, μπορεί να ανοίξει το σανχιά και να βρει μια συνταγή που
θα του ξαναδώσει το φως του. Περιπλανιέται με έναν τυφλό μαθητή, έχει τη φήμη
αγίου.
Παίζοντας το σανχιά
θα σταματήσει τη σύγκρουση ανάμεσα σε δυο φυλές (βρισκόμαστε σε μια μυθολογική
Κίνα), και μάλιστα δυο φορές.
Κεντρικό θέμα στην
πλοκή είναι ο έρωτας του μαθητή του με μια κοπέλα.
Σπάζει η χιλιοστή
χορδή, θα φύγει να πάει να του διαβάσουν τη συνταγή. Τους ρωτάει τι θέλει να
τους φέρει όταν επιστρέψει.
Έναν χαρταετό
πεταλούδα, του λέει το κορίτσι.
Αστείο πράγμα η
συνταγή. Σιγά που θα ξαναβρεί το φως του.
Παίρνει το δρόμο της
επιστροφής. Κρατάει μαζί του και τον χαρταετό.
Όμως:
Να παντρευτεί έναν
τυφλό; Απαράδεκτο για τη φυλή.
Την δένουν, την
φιμώνουν, και σπάζουν στο ξύλο τον τυφλό μαθητή μπροστά της.
Όμως μετανιώνουν.
Τους αφήνουν.
Τους βλέπουμε πάνω
σε μια θημωνιά, όπου τους είχαμε ξαναδεί. Τον αγκαλιάζει απελπισμένα. Του δίνει
ένα γράμμα, κάποιος να του το διαβάσει.
Σε επόμενο πλάνο
βλέπουμε αυτόν να προσπαθεί να την πλησιάσει. Αυτή οπισθοχωρεί. Πίσω της είναι
ένας γκρεμός. Θα πέσει. Ο νεαρός ακούει τον θόρυβο της πτώσης. Ατύχημα ή
αυτοκτονία; Δεν κατάλαβα.
Ο γέρο-τυφλός
πεθαίνει.
Βάζουν το φέρετρό
του σε μια σχεδία πάνω στην οποία έχουν προσαρμόσει τρεις σημαιούλες και την
αμολάνε στο ποτάμι.
Στη συνέχεια
βλέπουμε τον νεαρό να αμολάει τον αετό.
Θα το ξαναπώ, πολύ
μου άρεσε αυτή η ταινία.
Trivia:
Είδα παιδιά να
παίζουν «μακρά γαϊδούρα» που παίζαμε κι εμείς όταν ήμασταν μικροί. Δεν θυμάμαι
σε ποια ταινία, ασιατική, είδα να παίζουν αλεκατρίδες, ένα κοριτσίστικο
παιχνίδι. Ξεχασμένα παιχνίδια σήμερα, τα παιδιά παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια
στο κινητό τους, σε κονσόλες, στον υπολογιστή.
Η προηγούμενη ταινία
που είδαμε ήταν «Ο
βασιλιάς των παιδιών».
No comments:
Post a Comment