Jia Zhangke, Swimming out till the sea turns blue (2020)

 Jia Zhangke, Swimming out till the sea turns blue (2020)

 

  Εν όψει της αυριανής προβολής της ταινίας του Jia Zhangke «Άγριες πληγές».

  Η ταινία είναι ντοκιμαντέρ.

  Ο Jia Zhangke διοργάνωσε ένα φεστιβάλ λογοτεχνίας στην πατρίδα του το 2019.

  Ευκαιρία.

  Πήρε συνεντεύξεις από διάφορους, και κυρίως από τρεις κινέζους συγγραφείς, τους Jia Pingwa, Yu Hua και Liang Hong. Μέσα από τις αφηγήσεις όλων ακούσαμε πράγματα, που ήδη ξέραμε, για την ιστορία της Κίνας. Είδαμε σκηνές από την τοπική όπερα που με συγκίνησε ιδιαίτερα, καθώς με έφερε πίσω, 25 χρόνια πριν, όταν έγραφα την «Εισαγωγή στο θέατρο της Ιαπωνίας και της Κίνας». Χάρηκα που είδα να γίνεται μια εκτενής αναφορά σε ένα από τα τέσσερα κορυφαία κινέζικα κλασικά μυθιστορήματα, το «Όνειρο της κόκκινης κάμαρας», έργο που έχω διαβάσει και έχω γράψει γι’ αυτό.

  Συναρπαστικές βρήκαμε και τις προσωπικές ιστορίες.

  Δεν θυμάμαι ποιος συγγραφέας ήταν, που έστελνε τα διηγήματά του σε διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεχώς του τα απέρριπταν. Όμως αυτός επέμενε.

  Ο Τζόυς έστειλε τους «Δουβλινέζους», την πρώτη συλλογή διηγημάτων του, σε 18 εκδότες μέχρι να τη δει τυπωμένη.

  Έτσι και αυτός.

  Πήρε τηλεφώνημα από το Πεκίνο. Σε έναν εκδότη άρεσαν τα τρία διηγήματα που του έστειλε, όμως είχε πρόβλημα με ένα από αυτά και τον καλούσε να έλθει στο Πεκίνο. Θα του έκανε τα έξοδα.

  Ποιο ήταν το πρόβλημα;

  Δεν είχε ευτυχισμένο τέλος.

  Να γράψω ακόμη μια φορά ότι και εμένα μου αρέσουν οι ιστορίες με happy end;

  -Μα δεν γίνεται να το ξαναγράψω, είναι μια συγκινητική, θλιβερή ιστορία.

  -Δεν με ενδιαφέρει, αυτό που θέλω είναι το τέλος να είναι happy.

  Μόλις σε μια μέρα έγραψε το ευτυχισμένο τέλος, προς μεγάλη έκπληξη του εκδότη.

  Όταν έχεις τη στόφα του διηγηματογράφου, δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο.

  Στο σύντομο διάστημα της ζωής του ο Τσέχωφ έγραψε ένα σωρό διηγήματα.

  Από τότε οι προτάσεις από περιοδικά και εκδότες για αποστολή διηγημάτων έπεφταν σωρηδόν.

  Ένας άλλος:

  Έπεσε στον ποταμό να κολυμπήσει, όμως τον πήρε το ρέμα. Δεν μπορούσε να πάει κόντρα, αφέθηκε να τον παρασύρει. Τελικά μετά από 20 χιλιόμετρα κατάφερε να φτάσει στην ακτή.

Γύρισε πίσω την αυγή, ξυπόλυτος, με τα πόδια.

  Συγκινητικές οι ιστορίες για την μητέρα, τον πατέρα, την αδελφή.

  Σκηνοθέτης της έκτης γενιάς η οποία στέκεται κριτικά στο καθεστώς, ο Jia Zhangke δεν έχει την πολυτέλεια της κρατικής χρηματοδότησης.

  Έξι ολόκληρα χρόνια χωρίζουν την προτελευταία του ταινία μυθοπλασίας, τις «Στάχτες μιας αγάπης», από την τελευταία, που θα αρχίσει να προβάλλεται από αύριο στους κινηματογράφους.

  Και η οποία του στοίχισε ελάχιστα.

  Όπως και αυτό το ντοκιμαντέρ.

  Το να στήσεις κάποιους ανθρώπους μπροστά σου και να μιλάνε για τη ζωή τους δεν κοστίζει πολύ.

  Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να τελειώσω την «Εισαγωγή στον ιρανικό κινηματογράφο» για να ασχοληθώ, και να τελειώσω, μια «Εισαγωγή στον κινέζικο κινηματογράφο».