Ali Abbasi, The apprentice (2024)

 Ali Abbasi, The apprentice (2024)

 

  Προβάλλεται ξανά.

  Μου αρέσουν οι βιογραφίες, αλλά δεν θα έβλεπα μια βιογραφία του Τραμπ αν δεν υπέγραφε τη σκηνοθεσία ο Αλί Αμπασί, ιρανοδανέζος, τον οποίο βλέπω πακέτο, όπως προσπαθώ να δω και τους περισσότερους ιρανούς σκηνοθέτες.

  Μας δίνει τη βιογραφία του Τραμπ όταν ήταν νέος και άρχισε η ανοδική επιχειρηματική πορεία του.

  Δεν σκοπεύω να δώσω περίληψη, απλά θα παραθέσω κάποια πράγματα που διάβασα στον σχετικό σύνδεσμο της βικιπαίδειας.

  Ο δικηγόρος του Cohn, που τον βοήθησε πολύ στην ανέλιξή του, του έδωσε «τρεις κανόνες»: Να επιτίθεται πάντα, να μην παραδέχεται ποτέ το λάθος του και να διεκδικεί πάντα τη νίκη, ακόμη και αν νικήθηκε.

  Ο τρίτος κανόνας επιβεβαιώθηκε με την επανεκλογή του.  

  Ακόμη:

  Trump described the film as "a cheap, defamatory, and politically disgusting hatchet job" and described those involved in it as "human scum».

  Η απάντηση του Αμπασί:

  He also said that realistic films need to be produced about the threat of fascism.

  Έχει ιρανικό διαβατήριο, δεν είναι σαν τον Μαχμαλμπάφ ή τον Παναχί, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι μπηχτή για το ιρανικό καθεστώς.

  Μια ατάκα του δικηγόρου:

  «Να μη σε νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα».

  Προσυπογράφω.

  Ενός άλλου:

  «Δίνω λεφτά στους πολιτικούς για να κάνω αυτό που θέλω».

  Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Τζένης Χειλουδάκη «Η μαύρη βίβλος», που το παραθέτω στην κριτική μου:

  «Ο γέρος ήταν ζάπλουτος, πάτησε επί πτωμάτων και έκοψε το λουφέ σε ανταγωνιστές. Μέχρι και υπουργούς ανεβοκατέβαζε κατά το κέφι του. Ήξερε να κρατάει τις κυβερνήσεις απ’ τα αρ@@δια (φανταστείτε τώρα τι γινόταν με κυβερνήσεις που δεν είχαν αρ@@δια!)».

  Διάβασα ότι στο Μεσαίωνα οι δικαστές χρηματίζονταν, και τίμιος δικαστής ήταν εκείνος που έβγαζε την απόφαση κατά το δίκαιο και όχι υπέρ του διάδικου που του έδωσε τα περισσότερα.

  Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σήμερα, δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Εξάλλου δεν είδα κάτι τέτοιο στην ταινία. Ο δικηγόρος του απλά εκβίασε, έναν δικαστικό και έναν δήμαρχο, για να βγάλουν αποφάσεις υπέρ του Τραμπ. Είχε ένα ντουλάπι με στοιχεία για άτομα τα οποία ίσως χρειαζόταν να εκβιάσει μελλοντικά.  

  Ο Τραμπ: «Λατρεύω να κάνω συμφωνίες, όσο μεγαλύτερες τόσο το καλύτερο».

  Και:

  «Η τέχνη της συμφωνίας», ο τίτλος της βιογραφίας του.

  Μόνο που στη συνάντηση με τον Ζελένσκι τα σκάτωσε. Δεν μπορείς να έχεις και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο. Ο Ζελένσκι δεν υπόγραψε τη συμφωνία για την οποία είχε έλθει, όπου παραχωρούσε δικαιώματα εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας στις ΗΠΑ, όταν συνειδητοποίησε ότι οι ΗΠΑ παύουν να τον στηρίζουν στον πόλεμο με τη Ρωσία.

  Από τις τελευταίες ατάκες στην ταινία, ελάχιστα πριν το τέλος της.

  Τραμπ: «Έχω το ένστικτο του φονιά, Τόνι, πάντα το είχα».

  Και μόνο αυτή η ατάκα, που δεν βγήκε από τη φαντασία του σεναριογράφου, έφτανε για να γίνει έξω φρενών με την ταινία ο Τραμπ.  

  Καλά, δεν βρήκα τίποτα θετικό στον Τραμπ;

  Εγώ δεν έχω το ένστικτο του φονιά όπως ο Τραμπ, όμως ούτε εγώ πίνω, ούτε καπνίζω και επίσης δεν παίρνω ναρκωτικά.

  7,1 η βαθμολογία της, αξίζει να τη δείτε.