Sean Baker, Όλα όσα φανταζόμαστε σαν φως (Anora, 2024)

 Sean Baker, Όλα όσα φανταζόμαστε σαν φως (Anora, 2024)

 

  Προβάλλεται ξανά

  Αμερικανική ταινία, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και αρκετά όσκαρ.

  Έξυπνος ο ελληνικός τίτλος. Το «Ανόρα», το όνομα της κοπέλας που δουλεύει σε μπαρ και εκδίδεται, δεν θα έλεγε τίποτα σε έναν υποψήφιο θεατή.

  Την ερωτεύεται ένας νεαρός ρώσος. Ζητάει από το μπαρ μια κοπέλα που να μιλάει ρώσικα και του στέλνουν την Ανόρα.

  Του αρέσει, τη ζητάει για μια βδομάδα.

  Και την παντρεύεται.

  Έχουμε μήπως μια καινούρια «Pretty woman»;

  Τίποτα τέτοιο.

  Ο νεαρός φαίνεται βουτυρόπαιδο, παίζει συνέχεια παιχνίδια.

  Ανώριμος, το ακούμε και από τους μπράβους του πατέρα του που καταφτάνουν για να ακυρώσουν το γάμο. Σε λίγο θα έλθουν και οι γονείς του. Ο πατέρας του είναι ρώσος ολιγάρχης.

  Το τέλος είναι όλα τα λεφτά, αλλά δεν θα το μαρτυρήσω.

  Όσοι με διαβάζουν ξέρουν ότι κάποιες φορές αυτοβιογραφούμαι μέσα από τις κριτικές μου. Αναρωτιόμουνα: να το κάνω και τώρα, να μην το κάνω…

  Μόλις είχε έλθει στην Ελλάδα. Πού να μιλήσει με πελάτη, δεν ήξερε ελληνικά.

  Ενθουσιάστηκε όταν είδε ότι μπορούσε να μιλάει μαζί μου ρώσικα. Μου πρόσφερε από την πρώτη στιγμή τα χείλη της. Και δεν έφευγε παρά όταν κτύπαγε η υπηρεσία το καμπανάκι, σημάδι ότι το δεκάλεπτο τέλειωσε.

  Καρκίνος, έκανε χημειοθεραπεία πριν την επέμβαση.

  Έκανε εγχείρηση μου είπε η υπηρεσία μια μέρα που πήγα, της αφαίρεσαν και τα δύο στήθη.

  Ξαναπέρασα για να ρωτήσω τι κάνει. Μου είπε ότι δούλευε σε καφετέρια. Όταν ξαναπέρασα η υπηρεσία δεν ήταν πια εκεί. Είχε και τα δικά της προβλήματα υγείας.

  Άγιε Χαράλαμπε, να σε παρακαλέσω ακόμη μια φορά, σώσε τη, κάνε να μην έχει μετάσταση.