Ο Ερωτόκριτος την εποχή του κορωναϊού

Ο Ερωτόκριτος την εποχή του κορωναϊού

Άκουσες Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;

Σε καραντίνα μ’ έκλεισαν δε βγαίνω μπλιό στη στράτα.

Δύο εβδομάδες μοναχά, σπίτι μου ’παν να μένω

κι από τσι δυο και ύστερα τσ’ ειδήσεις ν’ ανημένω.

Και πώς τον κόσμο ν’ αρνηθώ, τσι φίλους να μακρύνω

και πώς να κόψω γήπεδο, freddo και cappuccino;

Κατέχω το κι ο κύρης σου δε θε να σε παιδεύει

κι ατή σου μέσα να κλειστείς σαν ούλους μας γυρεύει.

Και ’συ θέλεις ν’ αντισταθείς, λεύτερη να σ’ αφήσουν

 ειν’ άνοιξη, χαρά θεού, μέσα δε θα σε κλείσουν!

Μια χάρη αφέντρα, σου ζητώ και κείνη θέλω μόνο

και μετά ’κεινη κλείνομαι στο σπίτι κι ένα χρόνο.

Όντε λιγάκι θε να βγεις, αέρα για ν’ αλλάξεις

αν βήξεις, ανε φταρνιστείς, ή αν βαριαναστενάξεις 

βάλε ένα χαρτομάντηλο στα κόκκινά σου χείλη

ή δ’ αλλιώς ο κορονοϊός κι άλλους πολλούς θα στείλει!

Να πλένεις τα χεράκια σου συχνά και με σαπούνι

βότανα πίνε μπόλικα: μέντα, τίλιο, φλισκούνι!

Φρούτα να τρως, λαχανικά κι όχι γλυκά διόλου, 

όσπρια και γάλα, Αρετή, δεν βλάφτουνε καθόλου!

Και τάσσω σου, ογλήγορα θε να βρεθούμε ομάδι

και δε θα στερηθείς φιλί και αγκαλιά και χάδι.

Η αγάπη, ζει παντοτινά και να ’χεις πάσα ελπίδα:

Τούτος ο κορονοϊός δε βλάπτει την πατρίδα.”