Άγιε Γιώργη, αφέντη μου

Μου το έστειλε η Άννα Νικολαϊδου, σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου.

  (Την ιδέα μου την έδωσε νομίζω κάποιο τουί)

Άγιε Γιώργη, αφέντη μου, κι αφέντη καβαλάρη

που ’σαι ζωσμένος το σπαθί και τ’ αργυρό σκουτάρι,

αυτό τον κορωναϊό τρέξε να τον σκοτώσεις

γιατί την ανθρωπότητα έτσι θα τηνε σώσεις.

Και σίγουρα ογλήγορα στην εκκλησιά σου πάλι

ο Τσιώρας πάντα πρόθυμος θα έλθει για να ψάλλει

ύμνους ευχαριστήριους στην αγιότητά σου,

κεριά, καντήλια, μερτζουβί, θα καίνε στ’ όνομά σου

Μα κάνε λίγο γρήγορα, γιατί αλλιώς φοβούμαι

πως όλο περισσότερα θύματα θα θρηνούμε.

(Έρη μου, εσύ που έχεις ποιητικά γονίδια θα μπορούσες να το τελειώσεις καλύτερα. Σου το κοινοποιώ).

Ό,τι ακολουθήσει από δω και κάτω είναι της Έρης
Κι αν δεν μπορείς μονάχος σου, δεύτερο καβαλάρη
τον Αη Δημήτρη φώναξε, πού 'χει μακρύ κοντάρι
και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, που 'χει μια σπάθα τόση
κι από τους τρεις σας ο ιός δύσκολα θα γλυτώσει.