Dusan Milic, Στο σκοτάδι (Darkling, 2022)

Dusan Milic, Στο σκοτάδι (Darkling, 2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  «Στο σκοτάδι» είναι η δεύτερη ταινία που βλέπουμε μέσα σε λίγους μήνες που η πλοκή της τοποθετείται στο Κόσοβο. Η πρώτη ήταν η «Η βασίλισσα της κυψέλης» της κοσοβάρας σκηνοθέτιδας Blerta Basholli. Η δεύτερη είναι του σέρβου Ντουσάν Μίλιτς.

  Πριν συνεχίσω το γράψιμο διάβασα στη βικιπαίδεια την ιστορία του Κόσοβου.

  Εθνοκαθάρσεις και από τις δυο μεριές.

  Στην ταινία της Μπασόλι η αναφορά είναι έμμεση. Η ταινία αποτελεί ένα κατηγορώ για την κατάσταση που βιώνουν οι μουσουλμάνες χήρες, χήρες λόγω των συγκρούσεων ανάμεσα στις δυο κοινότητες, που δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην επιχειρηματική δραστηριότητα και τις βλέπουν με μισό μάτι όταν οδηγούν. Να θυμίσουμε ότι μόλις πρόπερσι επιτράπηκε στις γυναίκες στη Σαουδική Αραβία να οδηγούν. Και διάβασα πρόσφατα ότι στο Ιράν επιτρέπεται μεν στις γυναίκες να οδηγούν αυτοκίνητα όμως όχι δίκυκλα.

  Η ταινία του Μίλιτς αναφέρεται στις προσπάθειες εκφοβισμού των σέρβων από τους αλβανούς, ώστε να εκπατριστούν. Τους σκοτώνουν τα ζώα, βάζουν φωτιά στα σπίτια τους. Τα παιδιά τους πηγαίνουν στο σχολείο μέσα σε τανκς της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Στο τέλος θα μείνουν μόνο τρία, οι γονείς των άλλων δεν άντεχαν τον καθημερινό φόβο, αποφάσισαν να φύγουν.

  Δεν είναι μόνο ο φόβος για τα ζώα και τα σπίτια τους, αλλά και για την ίδια τους τη ζωή. Ο γιος και ο γαμπρός του παππού πήγαν σε κάποιο χωράφι τους να δουλέψουν και δεν επέστρεψαν. Προφανώς δολοφονήθηκαν.

  Το «μάτι της κάμερας» βλέπει μέσα από τα μάτια της εγγονής, η οποία γράφει ένα γράμμα, όπως και οι συμμαθητές της, που απευθύνεται στα Ηνωμένα Έθνη. Σ’ αυτό αναφέρεται στον αγνοούμενο πατέρα της.

  Η αγάπη για τον παππού λίγο έλλειψε να τους στοιχίσει ακριβά, σ’ αυτή και την μητέρα της. Αρνήθηκε την τελευταία στιγμή να φύγει με τη μητέρα της, και η μητέρα της αποφάσισε να μείνει και αυτή τελικά, δεν ήταν δυνατόν να την αφήσει μόνη με τον παππού.

  Το υπόλοιπο της ταινίας εκτυλίσσεται σε ένα συναρπαστικό θρίλερ.

  Δεν κάνουμε σπόιλερ αν παραθέσουμε τα γράμματα τέλους.

  «Κατά τη διάρκεια του πογκρόμ του Μαρτίου του 2004 ενάντια στον σέρβικο πληθυσμό, και παρά την παρουσία της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης, αλβανοί εξτρεμιστές οδήγησαν στη φυγή περισσότερους από 4000 σέρβους από το Κόσοβο και τα Μετόχια. Περισσότερα από 600 σπίτια ισοπεδώθηκαν και 35 ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες κάηκαν. 19 άτομα σκοτώθηκαν ενώ μερικές εκατοντάδες αγνοούνται. Η μοίρα τους είναι ακόμη άγνωστη».

  Εξαιρετική ταινία, που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν σπουδή πάνω στο φόβο.

  Μας άρεσε τόσο που αποφασίσαμε να δούμε τον Μίλιτς πακέτο.