Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Από την Ινδονησία μας έρχεται αυτή η ταινία, η
πρώτη που βλέπω. Έχω δει και δυο ντοκιμαντέρ για την Ινδονησία, για τη σφαγή
των κομμουνιστών, όμως ο σκηνοθέτης δεν είναι ινδονήσιος.
Φεμινιστικό
γουέστερν χαρακτηρίστηκε η ταινία, με το φεμινισμό να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο
πάντα.
Χηρεμένη, την έβαλε
στο μάτι μια ομάδα κακοποιών, για να τη ληστέψουν και να τη βιάσουν. Αφελής η
πρότασή τους να τους μαγειρέψει, έχοντας ανακοινώσει ήδη τις προθέσεις τους. Ο
αρχηγός που ήλθε πιο πρώτα και τη βίασε θα ξεφύγει το θάνατο από τη
δηλητηρίαση, όμως στην επόμενη απόπειρά του να τη βιάσει θα χάσει το κεφάλι
του, κυριολεκτικά. Στην Ινδονησία (οι τριτοκοσμικές ταινίες με ενδιέφεραν πάντα
και για τα ανθρωπολογικά τους στοιχεία) κυκλοφορούν κάτι τεράστια μαχαίρια,
μεταξύ χατζάρας και σπαθί σαμουράι. Με ένα τέτοιο θα τον αποκεφαλίσει. Όμως δυο
από την ομάδα απουσίαζαν, και όταν δουν τι συνέβη θα την καταδιώξουν. Αυτή
πηγαίνει να αναφέρει τα καθέκαστα στην αστυνομία. Μαζί της είναι και μια έγκυος
γυναίκα, στον δέκατο μήνα.
Σε όλα τα μήκη και
πλάτη της γης η γυναίκα είναι λίγο πολύ καταπιεσμένη. Αν η σκηνοθέτις βάζει στη
μυθοπλασία της πραγματικά περιστατικά, φαίνεται ότι εδώ η γυναίκα βρίσκεται
ακόμη σε χειρότερη μοίρα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με απλό θράσος ο βιασμός και η
ληστεία, με ακάλυπτα τα κεφάλια των ληστών, λες και μετά δεν θα συνέβαινε
τίποτα.
Δείχνει και άλλες
πλευρές της καταπίεσης της γυναίκας, όπως π.χ. το ότι αν μια γυναίκα αργεί να
γεννήσει αυτό είναι ένδειξη ότι έχει σεξουαλικές σχέσεις, και αν ο άνδρας της
απουσιάζει, αυτές θα είναι σίγουρα με ξένους. Ο αστυνομικός που παίρνει
κατάθεση είναι επιφυλακτικός απέναντι στην καταγγελία για βιασμό.
Εξαιρετική ταινία,
επελέγη για το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα Ακαδημαϊκά Βραβεία. Αξίζει
να τη δείτε.
Posts
No comments:
Post a Comment