Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Από την άκρη της πόλης (1998)

Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Από την άκρη της πόλης (1998)

  Αποφάσισα να δω την ταινία όταν ο Dimitris Saltogiannis έγραψε στην ομάδα Σινεφίλ, παραθέτοντας ένα frame της, τα παρακάτω:

  "Από την άκρη της πόλης", η μοναδική ελληνική ταινία που με έκανε να την δω μέχρι το τέλος και την σκεφτόμουν ακόμη και την επόμενη μέρα. Πολύ σκαλωτική! ".

  Όχι, εγώ δεν παρατάω ποτέ ταινία χωρίς να τη δω μέχρι τέλους. Η μοναδική φορά ήταν στη δημοσιογραφική προβολή του «Σπιτιού του Τζακ» που έφυγα από τη μέση.

  Οι ελληνικές ταινίες που έχω δει πρόσφατα έχουν να κάνουν με θέματα εντελώς ελληνικά. Το «Αιγαίο SOS» που θα προβάλλεται από αύριο στους κινηματογράφους (αύριο θα αναρτήσω) έχει σαν θέμα τις ελληνοτουρκικές διενέξεις. Το «Από την άκρη της πόλης» έχει σαν θέμα τους ομογενείς πόντιους που παλιννόστησαν στη μητέρα πατρίδα. Δεν ήταν τα πράγματα εύκολα γι’ αυτούς, κι ας ήταν Έλληνες, όπως άλλωστε και για όλους τους (λαθρο)μετανάστες. Η παρέα, με συχνή παραβατική συμπεριφορά, κινείται στα σύνορα νομιμότητας και παρανομίας,

  Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας βλέπουμε όλες τις πιθανές καταστάσεις στις οποίες θα μπορούσαν να εμπλακούν τέτοια άτομα. Νταβατζήδες και ζιγκολό, εραστές και ερωμένοι (η διάκριση στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα), επί πληρωμή φυσικά, είναι ρόλοι που θα παίξουν τα άτομα της παρέας.

  Να παραθέσουμε και την ατάκα: «Αν έχεις φιλενάδα και δεν την αγαπάς, κάνε τηνε πουτάνα για να τα κονομάς». Φιλενάδες, «Αυτός που αγαπάτε, αν δεν σας αγαπά, καλιά ’ναι να την κάνετε πριν είν’ πολύ αργά», να πούμε κι εμείς τη δική μας.

  Στο τέλος όμως υπάρχει μια πλοκή με σασπένς. Οι δυο φίλοι παλεύουν για τη γκόμενα, της οποίας ο ένας ήταν νταβατζής. Θα το πληρώσει με τη ζωή του.

  Στυφή ταινία, δείχνει τη ζοφερή πραγματικότητα των κολασμένων της γης, που είναι σήμερα οι κάθε είδους μετανάστες.  

  Τώρα μου ήλθε, το "Από την άκρη της πόλης" παραπέμπει μεταφορικά στο περιθώριο, καθώς οι ήρωες είναι περιθωριακοί, και κυριολεκτικά στο Μενίδι, όπου ζουν.