Yasujiro Ozu 3.I graduated, but.. (Daigaku wa detakeredo, 1929)

Yasujiro Ozu 3.I graduated, but.. (Daigaku wa detakeredo, 1929)

  Αποφάσισα να δω πακέτο τον Yasujiro Ozu πριν καταπιαστώ με τους κινέζους μου (με τους ιρανούς έχω ξεμπερδέψει). Κάνω όμως κατ’ εξαίρεση ανάρτηση για αυτή την ταινία στο facebook γιατί είδα ότι πραγματεύεται κάτι εξαιρετικά επίκαιρο για μας τους έλληνες.

  Η ιστορία φαίνεται επαναλαμβάνεται κατά καιρούς σε διάφορα μήκη και πλάτη. Το «πήρα το πτυχίο μου, αλλά…» ήταν μια ατάκα που κυκλοφορούσε στην Ιαπωνία γύρω στο 1930. Οι τελίτσες υποδηλώνουν το ευκόλως εννοούμενο: αλλά δεν βρίσκω δουλειά.

  Ο Tetsuo Namoto απορρίπτει κάθε δουλειά που του προτείνουν: δεν αντιστοιχεί στα προσόντα του. Όταν η μητέρα του, με τα λεφτά της οποίας ζει, τον επισκέπτεται μαζί με τη Machiko, την αρραβωνιαστικιά του, της λέει ψέματα ότι βρήκε δουλειά. Όταν όμως φεύγει αποκαλύπτει στην αρραβωνιαστικιά του την αλήθεια. Αυτή, βλέποντας ότι σε λίγο θα μείνουν άφραγκοι, πιάνει δουλειά σε ένα μπαρ, σερβιτόρα. Του το κρύβει όμως. Θα το ανακαλύψει όταν πάει με ένα φίλο του σ’ αυτό το μπαρ. Νοιώθει θυμωμένος, όμως τελικά καταλαβαίνει ότι η Machiko είναι προσγειωμένη στην πραγματικότητα. Την επομένη πηγαίνει να πει ότι δέχεται τη δουλειά που του είχαν προτείνει: ρεσεψιονίστας. Όμως τον περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη: Του προσφέρουν υπαλληλική δουλειά πλήρους απασχόλησης.

  Αυτή η αισιοδοξία των νιάτων!!!

  Ο εικοσιεξάχρονος Όζου (γεννήθηκε το 1903, ίδια χρονιά με τον πατέρα μου) γυρίζει μια ταινία γεμάτη χιούμορ, και με το αναπόφευκτο χάπι εντ.

  Διαβάζω ότι για πρώτη φορά ο Όζου χρησιμοποιεί επαγγελματίες ηθοποιούς σε ταινία του. Επίσης ότι δεν σώθηκε παρά μόνο ένα εντεκάλεπτο δείγμα· που όμως είναι χωρίς αφηγηματικά κενά, και λειτουργεί μια χαρά σαν ταινία μικρού μήκους.
 Μπορείτε να δείτε την ταινία στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Fighting friends Japanese style»