Yasujiro Ozu, 9.Tokyo
chorus (Tokyo no kōrasu, 1931)
Μια ακόμη
βουβή ταινία του Όζου.
Ξεκινάει σαν κωμωδία, με άφθονα κωμικά επεισόδια. Βλέπουμε ένα γυμναστή
να γυμνάζει μαθητές. Συμβαίνουν διάφορα ξεκαρδιστικά. Μετά η ταινία πηγαίνει
μερικά χρόνια αργότερα. Ο Okajima, ένας από τους μαθητές, δουλεύει σε
μια ασφαλιστική εταιρεία. Είναι παντρεμένος και έχει μικρό ένα γιο και μια
μικρή κόρη, καθώς και ένα μωρό. Έχει τάξει στο γιο του ένα ποδήλατο. Μια μέρα,
υπερασπιζόμενος ένα συνάδελφο που τον έχουν για απόλυση, τσακώνεται με το
αφεντικό και απολύουν αυτόν.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Για να μην ξοδέψει από τα λίγα χρήματα
που έχει του παίρνει ένα πατίνι. Ο γιος δεν θέλει να το δει στα μάτια του.
Τσακώνονται και τον δέρνει. Όμως μετανιώνει, και αποφασίζει να κάνει τη θυσία,
να του πάρει το πολυπόθητο ποδήλατο.
Το 1931 η ανεργία μαστίζει την Ιαπωνία. Αδύνατο να βρει δουλειά.
Συναντάει τυχαία το γυμναστή. Απολυμένος και αυτός, δούλεψε για λίγο σε ένα
ραδιοφωνικό σταθμό. Μετά άνοιξε ένα εστιατόριο. Μικρό εστιατόριο, το δουλεύουν
αυτός και η γυναίκα του. Του προτείνει να δουλέψει για λίγο στο εστιατόριο
αυτό, και θα φροντίσει να του βρει καλύτερη δουλειά.
Η γυναίκα του τον βλέπει μέσα από το λεωφορείο να μοιράζει διαφημιστικά
φυλλάδια με τον γυμναστή. Νοιώθει ταπεινωμένη. Όμως θα συνειδητοποιήσει την
αναγκαιότητα της δουλειάς, και θα προσφερθεί να βοηθήσει και αυτή στο
εστιατόριο. Στη συνέχεια βλέπουμε όλη την οικογένεια να δουλεύει εκεί, εκτός
από το μωρό. Το τέλος της ταινίας μάλλον ενέπνευσε το αντίστοιχο τέλος του «Madadayo» του Κουροσάβα: σύναξη των παλιών μαθητών στο εστιατόριο, για να φάνε
αλλά και για να δουν τον δάσκαλο. Μήπως άραγε γι’ αυτό τη γύρισε ασπρόμαυρη;
Ενώ συντρώγουν έρχεται η ευχάριστη είδηση με το ταχυδρομείο: ο Okajima διορίζεται δάσκαλος αγγλικών σε μια μακρινή επαρχία. Αποφασίζει να
πάει, ελπίζοντας ότι σύντομα θα ξαναγυρίσουν στο Τόκιο. Και η ταινία τελειώνει
τραγουδώντας όλοι μαζί ένα μαθητικό τραγούδι.
Posts
No comments:
Post a Comment