David Blair, Hurricane (2018)

David Blair, Hurricane (2018)

  Στην ανάρτησή μου για το «Air strike» έγραψα ότι αγαπημένο μου είδος είναι οι πολεμικές ταινίες, και πιο αγαπημένο το υποείδος των αερομαχιών. Τέτοιος είναι ο «Τυφώνας».

  Το ιστορικό πλαίσιο το έχω δει σε μια ακόμη ταινία που όμως δεν θυμάμαι τον τίτλο της. Οι πολωνοί πιλότοι διέπρεψαν στις αερομαχίες της Αγγλίας, έχοντας το μεγαλύτερο ρεκόρ καταρρίψεων εχθρικών αεροπλάνων.

  Βλέπω να έχει χαμηλή βαθμολογία στο IMDb, και αυτό πιστεύω οφείλεται στο ότι δεν έχει εντυπωσιακή πλοκή με σασπένς, όπως το «Air strike» στο οποίο υπάρχει και ένας κατάσκοπος. Η ταινία δείχνει τη ζωή των πιλότων, τις καταστάσεις τις οποίες εμπλέκονται, τους έρωτές τους, την αρχική δυσπιστία των άγγλων μέχρι να τους εμπιστευθούν τα μαχητικά τους, κ.ά. Και βέβαια βλέπουμε εντυπωσιακές αερομαχίες.

  Στα γράμματα τέλους διάβασα πράγματα που με σόκαραν. «Μετά τον πόλεμο μια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 56% των βρετανών ήταν της γνώμης ότι οι πολωνοί θα έπρεπε να επαναπατριστούν. Πολλοί από αυτούς που επέστρεψαν διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν ή καταδικάσθηκαν σε θάνατο».

  Δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς με τους άγγλους, ξέροντας πώς φέρθηκαν στον Alan Turing.