Howard Zieff, The dream team
(1989)
Απίθανη κωμωδία (διάβαζε: μου άρεσε απίστευτα,
για να θυμίσω άλλη μια φορά την πεποίθησή μου «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα»,
γιατί είχα κάτι κόντρες με κάποιους σινεφίλ), με τέσσερις εσώκλειστους σε
ψυχιατρείο και τον θεραπευτή τους (στο ρόλο του ο ελληνικής καταγωγής Dennis Boutsikaris).
Τους βγάζει έξω να δουν έναν αγώνα παρά τους ενδοιασμούς
του διευθυντή της κλινικής. Όμως τα πράγματα στραβώνουν. Άθελά του γίνεται
μάρτυρας μιας δολοφονίας. Δολοφόνοι είναι δυο διεφθαρμένοι αστυνομικοί και θύμα
τους ένας συνάδελφός τους. Θα του επιτεθούν και θα τον τραυματίσουν, όμως δεν
προλαβαίνουν να τον σκοτώσουν γιατί εμφανίζεται κόσμος και πρέπει να το σκάσουν.
Οι ψυχασθενείς περιμένουν στο βαν: ένας που πιστεύει ότι είναι η ενσάρκωση του Ιησού,
ένας που το παίζει ψυχοθεραπευτής, ένας κατατονικός και ένας που είναι απλά ο
εαυτός του και διαχειρίζεται την κατάσταση που δημιουργείται. Θα προλάβουν τους
αστυνομικούς πριν να σκοτώσουν τον θεραπευτή στο νοσοκομείο, αλλά θα θεωρηθούν οι
ίδιοι υπεύθυνοι για την κατάστασή του και θα κυνηγηθούν. Θα τους συλλάβουν όμως
θα το σκάσουν, θα σώσουν για δεύτερη φορά τον θεραπευτή τους και θα συλλάβουν τους
διεφθαρμένους αστυνομικούς. Ο άτυπα ηγέτης της ομάδας θα τα ξαναφτιάξει με τη φιλενάδα
του ενώ αυτός που το παίζει θεραπευτής θα βρει πάλι καταφύγιο στην οικογένειά
του, τη γυναίκα του και την κόρη του. Οι άλλοι δυο, αν κατάλαβα, θέλουν ακόμη
κάποια δουλειά.
Χιουμοριστικά επεισόδια και πολύ έξυπνες
ατάκες, είναι από τις καλύτερες κωμωδίες που έχω δει τελευταία.
Posts
No comments:
Post a Comment