Book review, movie criticism

Wednesday, November 28, 2018

Matteo Garrone, Dogman (2018)


Matteo Garrone, Dogman (2018)


  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.
  Στην ταινία αυτή υπάρχει ο κακός και ο άσχημος, και κανένας καλός. Όταν δεν υπάρχει καλός στην ταινία έχω πρόβλημα.
  Ο κακός είναι ναρκομανής, διαρρήκτης και ο τραμπούκος της γειτονιάς. Μάλιστα οι γείτονες συσκέπτονται να τον βγάλουν από τη μέση πληρώνοντας κάποιον εκτελεστή. Ο άσχημος ασχολείται με σκυλιά, μάλιστα κερδίζει σε ένα διαγωνισμό για κανίς. Όμως παράλληλα διακινεί και ναρκωτικά. Συμμετέχει και στις διαρρήξεις του κακού, αρκετά απρόθυμα είναι αλήθεια, αλλά καλοδέχεται το μικρό μερίδιό του από τα κλοπιμαία. Η αγαπησιάρικη σχέση με την μικρή κόρη του (είναι χωρισμένος) ρετουσάρει την εικόνα που έχω γι’ αυτόν.
  Πολύ καλή ταινία, εξαιρετικό το τέλος, βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Marcello Fonte στις Κάννες, κανείς δεν νομίζω να έχει ένσταση γι’ αυτό, αλλά οι δυο αφελείς κινήσεις των δυο ηρώων δεν με έπεισαν σεναριακά.
  Μου άρεσε η ταινία, αλλά τον φίλο μου τον Νίκο τον Παναγιώτου τον ενθουσίασε. Χάρη σ’ αυτόν πήρα χαμπάρι ότι η ταινία ήδη παίζεται, καθώς είχα σημειώσει κατά λάθος ότι η προβολή στους κινηματογράφους είναι για την ερχόμενη Πέμπτη.  



No comments: