Federico Fellini, I vitelloni (1953)
Vitelloni στα ιταλικά σημαίνει ταύρος, όμως εδώ σημαίνει, με μεταφορική σημασία, τα ρεμάλια.
Ποια είναι αυτά;
Είναι πέντε, όμως το στόρι εστιάζει κυρίως σε έναν, τον Φάουστο.
Έχει αφήσει έγκυο την Σάντρα, ετοιμάζεται να την εγκαταλείψει, όμως ο πατέρας του τού τρίζει τα δόντια, να φερθεί σαν τίμιος άνθρωπος.
Παντρεύονται, όμως αυτός εξακολουθεί να ξενοκοιτάζει, δημιουργώντας προβλήματα στη γυναίκα του.
Δυο από αυτά θα αποβούν μοιραία. Το πρώτο, όταν την πέφτει στην γυναίκα του αφεντικού του. Αυτή τον καρφώνει στον άντρα της και αυτός τον διώχνει. Η δεύτερη, όταν περνάει τη βραδιά του με μιαν αρτίστα. Η γυναίκα του τον αντιλαμβάνεται που γυρνάει χαράματα, φαίνεται έμεινε άγρυπνη περιμένοντάς τον. Παίρνει το μωρό και σηκώνεται και φεύγει.
Πού έχει πάει;
Έχει γίνει άφαντη.
Να πάνε προς τη θάλασσα.
Δεν το λένε, αλλά το φοβούνται: μπορεί να έχει αυτοκτονήσει.
Ένα μεγάλο μέρος στο τέλος της ταινίας αναφέρεται στις αγωνιώδεις προσπάθειες όλων, και κυρίως του Φάουστο, να τη βρουν. Αυτή η αναζήτηση θα συντελέσει και στην μεταστροφή του. Δεν αξίζει να ρισκάρεις την οικογενειακή σου γαλήνη κοιτώντας άλλες γυναίκες.
Τελικά τη βρίσκουν στο σπίτι του πατέρα του Φάουστο (όλο αυτό το διάστημα ήταν σώγαμπρος). Νοιώθει μεγάλη ανακούφιση, αλλά θα εισπράξει και τις λουριές από τον πατέρα του. Προσπαθεί να τις αποφύγει, αλλά όχι να αντισταθεί. Είναι ένοχος και το ξέρει. Η Σάντρα προσπαθεί να μπει στη μέση για να σταματήσει ο πατέρας του να τον δέρνει, μάταια. Στο τέλος βέβαια θα κουραστεί και θα σταματήσει.
Επιστρέφουν στο σπίτι με τον Φάουστο βαθιά μεταμελημένο, αποφασισμένο να μείνει πιστός στη Σάντρα.
Για πάντα;
«Η ιστορία του Φάουστο και της Σάντρας τελειώνει εδώ προς το παρόν», μας λέει αυτός από τους φίλους που αφηγείται την ιστορία.
Προς το παρόν. Μπορεί κανείς να εγγυηθεί για το μέλλον;
Μια από τις καλύτερες ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού, πολλοί θα την έχετε ήδη δει.
Posts
No comments:
Post a Comment