Krzysztof Kieślowski, Μικρή ιστορία για ένα φόνο (Krótki film o zabijaniu, 1988)

 

Krzysztof Kieślowski, Μικρή ιστορία για ένα φόνο (Krótki film o zabijaniu, 1988)

 

  Παίζεται στο Εκράν

  Θα ξεκινήσουμε από αυτό.

  Η ταινία δεν μου άρεσε, παρά το 8 που έχει στο IMDb, σε αντίθεση με τη «Μικρή ερωτική ιστορία», και αυτή από το δεκάλογο.

  Ο βασικός λόγος είναι το θέμα.

  Ερωτική ιστορία εκείνη, ιστορία για ένα φόνο αυτή.

  Ένας φόνος που κρατάει σχεδόν οκτώ λεφτά. Δεν καταφέρνει ο νεαρός να τον σκοτώσει πνίγοντάς τον με ένα σκοινί, τον κτυπάει με ένα σιδερένιο εργαλείο, και πάλι, και στο τέλος του ζουλάει το κεφάλι με μια κοτρόνα.

  Ταξιτζής το θύμα.

  Μου θύμισε τους δυο γερμανούς, τον Ντουφτ και τον Μπασενάουερ (θυμάμαι τα παλιά, στα πρόσφατα έχω πρόβλημα), σήριαλ κίλερς ταξιτζήδων. Εποχή της χούντας. Ήταν οι τελευταίοι που εκτελέστηκαν. Μετά καταργήθηκε η θανατική ποινή.

  Δεν θα μου εμπνεύσει ιδιαίτερο οίκτο η εξομολόγησή του στον δικηγόρο του (το frame), λίγο πριν την εκτέλεσή του με απαγχονισμό. Κουβαλούσε ψυχολογικά προβλήματα.

  Και άλλοι κουβαλάνε ψυχολογικά προβλήματα, αλλά δεν καταλήγουν δολοφόνοι.

  Όχι, δεν θα με παρασύρει το είδωλο της φυλής, η γενίκευση, να νιώθω οίκτο για κάθε δολοφόνο γιατί κουβαλάει ψυχολογικά προβλήματα. Όμως είμαι κατά της θανατικής ποινής, και το θεωρώ δείγμα προόδου για μια χώρα η κατάργησή της.