Aleksandar Petrović, Συνάντησα και ευτυχισμένους τσιγγάνους (Скупљачи перја, 1967)

 

Aleksandar Petrović, Συνάντησα και ευτυχισμένους τσιγγάνους (Скупљачи перја, 1967)

 

  Από σήμερα στο Ατενέ

  Είναι η πρώτη ταινία που καταπιάνεται με τους τσιγγάνους, από όσο ξέρω. Ο Κουστουρίτσα ήλθε μετά.

  Η ταινία είναι ενδιαφέρουσα για το ανθρωπολογικό της στοιχείο. Πού ζούνε, πώς ζούνε, πώς κερδίζουν τα προς το ζην.

  Ο Μπόρα εμπορεύεται φτερά χήνας. Χήνες πολλές συναντήσαμε και στον Κουστουρίτσα. Δεν θυμάμαι ποια ταινία του ήταν, στην οποία ένας άρπαξε μια χήνα για να σκουπίσει τον πισινό του.

  Είναι ανεπρόκοπος. Μέθυσος και τζογαδόρος. Μια φορά, μόνο που δεν του πήραν και το σώβρακο. Του πήραν όμως το μπουφάν και το πουκάμισο. Γύρισε στο σπίτι γυμνός από τη μέση και πάνω, για να ακούσει τον εξάψαλμο από τη γυναίκα του.

  Όμως για περισσότερα για την υπόθεση θα παραπέμψω στον σύνδεσμο του σέρβικου τίτλου.

  Έχω γράψει για ένα από τα είδωλα της φυλής του Μπέηκον, την τάση γενίκευσης.

  Μα έτσι είναι όλοι οι τσιγγάνοι, σαν τον Μπόρα; Αλλά και κάποιους άλλους;

  Η βικιπαίδεια δεν χαρακτηρίζει το έργο, ενώ το IMDb (7,7 είναι η βαθμολογία του) το χαρακτηρίζει σαν drama.

  Περίεργο, θα έπρεπε να γράψει και comedy. Έχει άφθονες κωμικές πινελιές, οι περισσότερες με τον παπά.