Manoel de Oliveira, Γυρίζω σπίτι (Je rentre a la maison, 2001)

 

Manoel de Oliveira, Γυρίζω σπίτι (Je rentre a la maison, 2001)

 

  Θυμάμαι ότι μου άρεσε η ταινία και την ξαναείδα, μετά από χρόνια.

  Βλέπουμε τον ηλικιωμένο ηθοποιό Μισέλ Πικολί σε διάφορες φάσεις της ζωής του.

  Τον βλέπουμε σε μια παράσταση του «Exit the king» του Ιονέσκο, αμέσως στην αρχή της ταινίας, 13 ολόκληρα λεπτά. Θα τον δούμε στη συνέχεια σε διάφορες επεισόδια, να ψωνίζει, να δίνει φιλοδώρημα σε έναν μουσικό του δρόμου, να πίνει τον καφέ του σε ένα καφέ, να δίνει αυτόγραφα σε θαυμάστριες…

  Η γυναίκα του, η κόρη του και ο γαμπρός του σκοτώθηκαν σε τροχαίο. Μόνη του παρηγοριά ο μικρός εγγονός του.

  -Μια μικρούλα ηθοποιός στο θίασο σε καλοβλέπει, του λέει ο ατζέντης του. Καιρός να βρεις μια συντροφιά, να μην είσαι μόνος.

  -Μα είναι τόσο μικρή.

  -Σκέψου τον Πάμπλο Καζάλς.

  -Προτιμώ τη μοναξιά μου.

  Τον βλέπουμε ενδιάμεσα σε μια παράσταση της «Τρικυμίας» του Σαίξπηρ, επτά λεπτά. Και στο τέλος τον βλέπουμε σε ένα μικρό ρόλο στα γυρίσματα του «Οδυσσέα» του Τζόυς. Αυτός που είχε το ρόλο αρρώστησε, έπρεπε να βρουν επειγόντως αντικαταστάτη του.

  Ο σκηνοθέτης του κάνει παρατήρηση, δεν είπε σωστά την ατάκα του. Και ξανά.

  Τα παρατάει και γυρνάει σπίτι παραμιλώντας.

  Αρχές Alzheimer;

  Δεν θα μπορεί ποια να απομνημονεύει τους ρόλους του στο θέατρο;

  Τέρμα η καριέρα του;

  Το «γυρίζω σπίτι» αυτό υπονοεί.