Heinosuke Gosho, The dancing girl of Izu (1933)

 

Heinosuke Gosho, The dancing girl of Izu (1933)

 

  Ευτυχώς, διάβασα πρώτα το διήγημα του Γιασουνάρι Καβαμπάτα του οποίου αποτελεί μεταφορά.

  Ο Gosho έκανε πιο περίπλοκη την πλοκή, έπρεπε να γίνει μια ταινία αξιοπρεπούς διάρκειας (μιάμιση ώρα τελικά), που όμως ξεφεύγει από το πνεύμα του Καβαμπάτα.

  Ο φοιτητής ερωτεύεται την Kinuyo Tanaka, που χορεύει σε ένα μια μικρή ομάδα περιπλανόμενων διασκεδαστών, όλοι συγγενείς εκτός από μια κοπέλα. Προσπαθεί να κολλήσει μαζί τους, να τους ακολουθήσει.

  Και τα καταφέρνει.

  Όπως είναι αναπόφευκτο, τον ερωτεύεται και αυτή.

  Όμως τι προοπτική μπορεί να έχει αυτός ο έρωτας αφού πρέπει να επιστρέψει στο Τόκιο, γιατί δεν τέλειωσαν μόνο οι διακοπές αλλά και τα λεφτά του;

  Καμιά.

  Τέτοιοι ματαιωμένοι έρωτες συμβαίνουν συχνά στη ζωή.

  Στην ταινία όμως αλλάζει η ιστορία. Αυτός παραιτείται, καθώς είναι προορισμένη για κάποιον άλλο. Της το λέει.

  Αυτή δεν το ήξερε, και σπαράζει από απελπισία.

  Θα σας παραπέμψω στο σύνδεσμο της βικιπαίδειας για να διαβάσετε την πλοκή, που όμως πιστεύω, όσον αφορά το τέλος, δεν είναι ακριβής. Πιστεύω ότι το τέλος είναι αμφίσημο.

  Αυτή τον ρωτάει αν μπορεί να του γράφει.

  Αυτός δεν απαντάει.

  Η σιωπή του προς απάντησή της.

  Κάθετε κάπου παράμερα και κλαίει.

  Πηγαίνει και την σηκώνει.

  -Σ’ αγαπώ, της λέει.

  Και της βάζει στο χέρι ένα στυλό.

  Ναι, μπορεί να του γράφει.

  Ναι, υπάρχει πιθανότητα να ευοδωθεί το ειδύλλιο.