Martin Scorsese, After hours (1985)

Martin Scorsese, After hours (1985)

  Για την ταινία διάβασα στο λήμμα της βικιπαίδειας για τη «Δίκη» του Κάφκα, την οποία ξαναδιάβασα πρόσφατα. Η σκηνή, λέει, του ήρωα που προσπαθεί να μπει σε ένα night club είναι επηρεασμένη από την ιστορία «Μπροστά στο νόμο» που εμπεριέχεται στη «Δίκη». Δεν προλάβαινα να δω την ταινία, έτσι την άφησα για την Κρήτη. Την είδα σήμερα.

  Τελικά η επιρροή βρίσκεται μόνο στην ατάκα του θυρωρού στο night club, που δεν αφήνει τον Πωλ να μπει μέσα «προς το παρόν. Ίσως αργότερα». Μετά τον ρωτάει αν έχει χρήματα, και ο Πωλ του δίνει κάτι ψιλά, τα μόνα που έχει. «Θα τα πάρω για να μην νοιώθεις ότι δεν δοκίμασες τα πάντα», του λέει. Αυτή η ατάκα νομίζω είναι παρμένη ατόφια από τη «Δίκη». Όμως, σε αντίθεση με τη «Δίκη», τον αφήνει τελικά να περάσει μέσα.

  Η επιρροή του Κάφκα βρίσκεται όχι τόσο στο επεισόδιο αυτό όσο σε ολόκληρη την πλοκή. Ο Πωλ, πληροφορικάριος, μπλέκει σε απίστευτα επεισόδια στην προσπάθειά του να επιστρέψει στο σπίτι του ένα βράδυ. Κάτι τρελαμένες γυναίκες του δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα. Η μια από αυτές θα αυτοκτονήσει. Όμως το πιο κωμικό επεισόδιο είναι εκεί που τον μπαντάρει μια σαν άγαλμα, για να ξεφύγει από τους διώκτες του (νομίζουν ότι είναι ο διαρρήκτης της γειτονιάς), που μου θύμισε ανάλογο επεισόδιο από την ταινία «Βάλε τη γιαγιά στο ψυγείο» που προβάλλεται από τις 12 του Ιούλη στους κινηματογράφους.

  Η επιστροφή στο σπίτι παραπέμπει περισσότερο στην «Οδύσσεια», όμως τα γκροτέσκα επεισόδια αυτής της μαύρης κωμωδίας με τον ταλαίπωρο ήρωα θυμίζουν περισσότερο τον Κ. με τις αδιέξοδες προσπάθειές του να πάει στον «Πύργο».

  Ναι, την είχα ξαναδεί την ταινία, αλλά πού να τη θυμάμαι με μόνο τον τίτλο.

  Παραλίγο να το ξεχάσω, άκουσα και ένα αγαπημένο τραγούδι που είχα δεκαετίες να το ακούσω. The Monkees, Last train to Clarksville.