Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Η κυρία Γκριν, χήρα πολέμου, επιστρέφει στην
πατρίδα της για να ανοίξει ένα βιβλιοπωλείο. Στα σχέδιά της αντιτίθεται η κυρία
Gamart, η πιο
πλούσια γυναίκα της περιοχής. Θα
μηχανευτεί διάφορους τρόπους για να τη διώξει. Έχει και πολιτικά μέσα.
Θα βρει τη συμπαράσταση ενός μοναχικού κυρίου
(μου θύμισε κάποιον χαρακτήρα σε ταινία του Κισλόφσκι, δεν θυμάμαι ποια). Θα
του ζητήσει τη γνώμη του για τη «Λολίτα»,
μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε και προκάλεσε σκάνδαλο. Θα αποφανθεί ότι
είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Θα παραγγείλει 250 αντίτυπα.
Ένα κοριτσάκι που το προσλαμβάνει να τη
βοηθήσει στη δουλειά της θα της συμπαρασταθεί επίσης. Και θα εκδικηθεί για
πάρτη της.
Εξαιρετικές ερμηνείες, πολύ ωραία σκηνοθεσία.
Αλλά όπως υπάρχει η παροιμία «τέλος καλό όλα κακά» έτσι υπάρχει και η
αντίστροφή της: «τέλος κακό όλα κακά».
Ναι, δεν μου αρέσουν τα unhappy end. Το άσχημο τέλος σε
μια κατά τα άλλα εξαιρετική ταινία διάψευση την αφηγηματική μου προσδοκία.
Βλέπουμε το κακό να θριαμβεύει στην πραγματικότητα, ας μην το αφήσουμε να
θριαμβεύει και στη μυθοπλασία. Ευτυχώς που πρόκειται πράγματι για ταινία μυθοπλασίας,
μεταφορά μυθιστορήματος, και όχι ταινία «βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα»,
όπως διαβάζουμε για πάρα πολλές. Unhappy end με τους δυο που τους ξέχασαν στη θάλασσα, unhappy end με τους πυροσβέστες που κάηκαν, όμως εδώ δεν υπήρχε πάλη με το κακό, ήταν
απλά ατυχία.
Αν δεν έχετε πρόβλημα με το unhappy end, πρέπει να τη δείτε,
είναι εξαιρετική ταινία – κατά τα άλλα.
Posts
No comments:
Post a Comment