Andrew Jay Cohen, To σπίτι (The house, 2017)
Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσουν ιδιαίτερα οι αμερικάνικες κωμωδίες – ο Γούντι Άλεν εξαιρείται φυσικά – αλλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τις βλέπω ευχάριστα.
Το 5,6 που έχει «Το σπίτι» στο IMDb το αδικεί ολοφάνερα. Σίγουρα δεν είναι το αριστούργημα, αλλά είναι αρκετά καλή ταινία, και κάποια πλάνα είναι ολότελα σπαρταριστά.
Το θέμα της μου άρεσε ιδιαίτερα: όλα για το παιδί μου.
Όχι, δεν έχουμε εδώ το μοτίβο «Αμάρτησα για το παιδί μου».
Για την ακρίβεια, έχουμε, Όλα για το παιδί μας.
Οι γονείς στήνουν ένα παράνομο καζίνο προκειμένου να μαζέψουν λεφτά για να σπουδάσει η κόρη τους. Βλέπετε, ο δήμος την τελευταία στιγμή υπαναχώρησε, δεν διέθεσε την υποτροφία όπως έκανε κάθε χρόνο, λόγω έλλειψης χρημάτων.
Έλλειψης χρημάτων;
Ναι, αυτό λέει ο εκπρόσωπος του δήμου.
Και γιατί έλλειψη;
Πάμε σε ένα άλλο θέμα, που το συναντάμε πάρα πολύ συχνά στις αμερικάνικες ταινίες: το θέμα της διαφθοράς.
Συνήθως τη βλέπουμε στους κόλπους της αστυνομίας, εδώ τη βλέπουμε στους κόλπους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο υπάλληλος αυτός καταχράστηκε τα χρήματα που ήταν για την υποτροφία για να κάνει δώρα σε μια συνάδελφό του. Προσπαθεί να την πείσει να χωρίσει τον άντρα της και να πάρει αυτόν.
Ο αστυνομικός είναι καλός, αδιάφθορος, θα κάνει το καθήκον του.
Είπαμε, δεν είναι όλοι μπ…
Ας μην το γράψω καλύτερα.
Υπάρχει και μια παράλληλη ιστορία.
Ο τζογαδόρος είναι που παρασέρνει στη δημιουργία του παράνομου καζίνου το ζευγάρι. Εθισμένος στο τζόγο, υποθήκευσε το σπίτι του και το έχασε. Η γυναίκα του του έχει στείλει τα χαρτιά του διαζυγίου να τα υπογράψει.
Η αφηγηματική αναμονή είναι δεδομένη. Κωμωδία έχουμε, θα τα ξαναβρεί με τη γυναίκα του.
Στο ρόλο του τζογαδόρου είναι ο ελληνοαμερικανός Ιάσων Μαντζούκας.
Το όνομα του τζογαδόρου είναι Φρανκ Θοδωράκης (το Θοδωράκης είναι όνομα οικείο στους ξένους, λόγω του Μίκη).
Σίγουρα ήταν δική του ιδέα ο τζογαδόρος να είναι ελληνικής καταγωγής.
No comments:
Post a Comment