Craig Brewer, Dolemite is my name (2019)

Craig Brewer, Dolemite is my name (2019)

 

  O γιος μου ξέρει ότι μου αρέσουν οι βιογραφίες, αλλά ξέχασα να του διευκρινίσω ότι δεν μου αρέσουν όλες. Ποτέ δεν θα καθόμουν να δω μια βιογραφική ταινία για έναν ποδοσφαιριστή. Επίσης γιατί να δω μια βιογραφική ταινία ενός stand up comedian που μου ήταν άγνωστος;

  Την είδαμε μαζί.

  Ο Eddie Murphy μου είναι γνωστός. Ενσαρκώνει τον Rudy Ray Moore που δημιούργησε τον χαρακτήρα Dolemite και γύρισε επτά ταινίες με αυτόν σαν κεντρικό ήρωα. Ακόμη είναι πρωτοπόρος ράπερ. Να πω ότι ακούω ευχάριστα ραπ μουσική.

  Η ταινία έχει ενδιαφέρον, γιατί επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το «Ο επιμένων νικά». Αρνήθηκαν να του χρηματοδοτήσουν την ταινία. Την γύρισε μόνος του, με φίλους. Οι κριτικοί την έθαψαν. Τα χαρακτηριστικά που της προσήψαν λειτούργησαν ως διαφήμιση και ο κόσμος έτρεξε. Μια εταιρεία διανομής προσφέρθηκε να την αγοράσει.

  Και άνοιξε ο δρόμος της επιτυχίας.

  Το American dream νομίζω είναι αυτό, να πετύχεις στη ζωή.

  Δεν γέλασα ιδιαίτερα, αλλά κάποιες φορές ξεκαρδίστηκα.

  Φυσικά δεν μετάνιωσα που την είδα, αλλά αν δεν ήταν να τη δω με το γιο μου δεν θα την έβλεπα. Προτεραιότητα είπα ότι έχει ο κινέζικος κινηματογράφος (βρίσκομαι ακόμη στη δεκαετία του 1930, στον βουβό κινηματογράφο) καθώς και οι ταινίες που παίζονται σε πρώτη προβολή ή σε επανέκδοση. Τις βλέπω αν τις βρω στο διαδίκτυο ή μου στείλουν τον σύνδεσμο (αυτό το κάνει κυρίως το New Star), στις δημοσιογραφικές προβολές δεν πηγαίνω. Ο κορονοϊός έχει ιδιαίτερη αγάπη σε κλειστούς χώρους και εγώ δεν θέλω να ρισκάρω. Ο φίλος μου ο Νίκος ο φαρμακοποιός με προειδοποίησε: όχι σε κλειστούς χώρους. Και χθες που πήγα και έφαγα σε αυτό το ωραίο αφγανικό εστιατόριο, Φυλής και Χέυδεν, κάθισα έξω, παρά το κρύο.